Filed under: Αγγελος Τσεκερης | Ετικέτες: βια, δημοκρατια, δικαιωματα, καταστολη
ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΤΣΕΚΕΡΗ
Το βασικό πλεονέκτημα του κ. Χρυσοχοΐδη είναι το εξής: τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου δεν τη χρεώνεται η δική του κυβέρνηση, αλλά η προηγούμενη. Το γεγονός αυτό του επιτρέπει να υπερασπίζεται μεν το όργιο αστυνομικής αυθαιρεσίας που παρακολουθήσαμε τις προηγούμενες μέρες, υιοθετώντας όμως παράλληλα διατυπώσεις ευαισθησίας για το δικαίωμα των νέων στη διαδήλωση και τη διαμαρτυρία.
Οι προσαγωγές για τις οποίες καμαρώνει ο υπουργός «Προστασίας του Πολίτη» ανήκουν σε τρεις κατηγορίες. Η πρώτη κατηγορία αφορά στοχευμένες προσαγωγές με βάση πληροφορίες της ασφάλειας. Τέτοια περίπτωση ήταν η επιδρομή της αστυνομίας στο «Ρεσάλτο». Η δεύτερη κατηγορία είναι προσαγωγές με κριτήριο τη φάτσα και την εξωτερική εμφάνιση. Τέλος, η τρίτη κατηγορία είναι προσαγωγές πολιτών που είτε διαμαρτυρήθηκαν για κακοποίηση συλληφθέντων, είτε φωτογράφιζαν τέτοια περιστατικά με τα κινητά τους τηλέφωνα, ή απλώς στέκονταν και παρακολουθούσαν.
Η νομιμότητα των προσαγωγών αυτών είναι αμφισβητούμενη. Ο νόμος δίνει αυτό το δικαίωμα στην αστυνομία, αν η συμπεριφορά τού προσαγόμενου δημιουργεί σοβαρές υπόνοιες για τέλεση αξιόποινης πράξης. Το τι είναι «σοβαρή υπόνοια» και τι όχι, είναι προφανώς υποκειμενικό. Σίγουρα, σοβαρή υπόνοια δεν μπορεί να προκύπτει από το κούρεμα, το παλαιστινιακό μαντήλι, ή ακόμα και την φυσική παρουσία σε ένα στέκι, δυο μέρες πριν η πράξη αυτή τελεστεί. Πολύ περισσότερο, καμία υπόνοια τέλεσης παράνομης πράξης δεν προκύπτει όταν ένας πολίτης λέει στους αστυνομικούς «τι τον χτυπάτε, αφού του έχετε βάλει χειροπέδες».
Η λογική του κ. Χρυσοχοΐδη είναι τους συλλαμβάνουμε όλους και ο Θεός θα ξεχωρίσει τους δικούς του. Εάν μέσα στους 800 προχθεσινούς, ή τους 2.000 αυριανούς προσαχθέντες βρίσκονται δέκα που είχαν πρόθεση να σπάσουν τζαμαρίες, η προληπτική στέρηση της ελευθερίας όλων των υπολοίπων κρίνεται δικαιολογημένη. Δεν χρειάζεται να μπούμε σε αυτή τη λογική: την παραμονή του επόμενου ντέρμπι, περιμένουμε από τον κ. υπουργό να στείλει την αστυνομία στους συνδέσμους οργανωμένων οπαδών, να μαζέψει καμιά χιλιάδα και να τους κρατήσει μέσα ως το τέλος των αγώνων. Και μετά, να βγει στα κανάλια να υπερασπιστεί τη νομιμότητα μιας τέτοιας επιχείρησης, να δούμε πόσο πειστικός θα ακούγεται.
Αυτό όμως είναι η μία πλευρά. Η άλλη αφορά τις αλλεπάλληλες καταγγελίες, οι οποίες έρχονται στο φως, και αποκαλύπτουν τον τρόπο με τον οποίο έδρασε η αστυνομία τις προηγούμενες ημέρες. Μοτοσικλετιστές της ομάδας Δ κάνουν επιδρομή εναντίον του μπλοκ των διαδηλωτών της Αθήνας, τραυματίζοντας σοβαρά μια γυναίκα, και λιγότερο σοβαρά αρκετούς γύρω. Αστυνομικοί μεταμφιεσμένοι σε κουκουλοφόρους παρευρίσκονται σε αντίστοιχη συγκέντρωση στα Χανιά -βάσει τίνος σχεδίου άραγε; Περαστικός με πυτζάμες συλλαμβάνεται στη Θεσσαλονίκη επειδή διαμαρτυρήθηκε για την κακοποίηση μιας κοπέλας, οι αρχές μάλιστα τον «φορτώνουν» με δύο βόμβες μολότοφ και τα συνεπαγόμενα κακουργήματα. Για να μιλήσουν περί λάθους, μόλις διαπίστωσαν ότι το περιστατικό έχει καταγραφεί από κάμερα κινητού τηλεφώνου.
Για κάποια από αυτά τα συμβάντα έχει διαταχθεί έρευνα, αναγκαστικά, λόγω της ύπαρξης οπτικού υλικού. Υπάρχουν δέκα φορές περισσότερες καταγγελίες, οι οποίες δεν εξετάζονται καν, αφού δεν υπάρχουν φωτογραφίες και βίντεο που να εκθέτουν τον κ. Χρυσοχοΐδη. Όσο για τα ΜΜΕ, αποκρύπτουν συστηματικά το υλικό που διαθέτουν, ή το αφήνουν ασχολίαστο, στηρίζοντας έτσι την επικοινωνιακή τακτική του υπουργού. Και έτσι, το όργιο αστυνομικών παρεκτροπών παρουσιάζεται στην κοινή γνώμη ως μεμονωμένα ατυχή περιστατικά, ασήμαντα μπροστά στην τιτάνια προσπάθεια που καταβάλλει η αστυνομία να διασφαλίσει την τάξη και τη δημοκρατία. Και ο ΣΥΡΙΖΑ να πάει να κουρεύεται.
Επί της ουσίας, ο Χρυσοχοΐδης δεν κάνει τίποτα διαφορετικό από αυτό που έκαναν ο Μαρκογιαννάκης και ο Πολύδωρας. Στέλνει το μήνυμα ότι η αστυνομική αυθαιρεσία είναι απολύτως ανεκτή, αρκεί να μην υπάρχει δημοσιότητα. Με τον τρόπο αυτό, συντηρείται και εξαπλώνεται εντός του σώματος η αντίληψη ότι ο ρόλος της αστυνομίας είναι να τσαμπουκαλεύεται στους δρόμους επί δικαίους και αδίκους. Ακραία έκφραση της αντίληψης αυτής ήταν αυτό που έκανε ο Κορκονέας. Ας αφήσει λοιπόν τους φόρους τιμής στον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο ο υπουργός, γιατί δεν είναι τίποτα άλλο παρά εκδήλωση ανοιχτής υποκρισίας.
Ένα τελευταίο. Από όλα τα παραπάνω, προκύπτει το συμπέρασμα ότι η αστυνομική αυθαιρεσία δεν αντιμετωπίζεται με πολιτικές καταγγελίες. Αντιμετωπίζεται με ντοκουμέντα και δημοσιότητα. Να, λοιπόν, ένα μεγάλο πεδίο συστηματικής δράσης για αυτούς που θεωρούν σημαντική την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων.
1 σχόλιο so far
Σχολιάστε
kokkinoprasinodiktyo.wordpress.com 
«Χρυσοχοίδης, τάξης και ασφάλεια»! τα πράγματα ξεκαθαρίζουν μέρα με τη μέρα. Κι επι πλέον: «τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου δεν τη χρεώνεται η κυβέρνηση του Χρυσοχοϊδη» αλλά η δική του κυβέρνηση την αξιοποιεί σαν αντίπολο για να τρομοκρατήσει και να συντηρητικοποιήσει τον κόσμο. Κι αν προσέξει κανείς τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού του Σοσιαλισμού ή (ούτως ειπείν) της βαρβαρότητας πριν από τη φετινή 6/12 θα πάθει σύγχυση εγκεφάλου: είναι αυτός ο αρχηγός κυβέρνησης που τη δημοκρατία την αντιλαμβάνεται ως τρόμο να διαδηλώσεις αιτήματα, να συζητήσεις σε στέκι σου, να βγάλεις βόλτα το σκύλο σου, να πετάξεις τα σκουπίδια σου; Βρε τι άλλο έχουν να δουν τα μάτια μας!
Σχόλιο από skoug 12/12/2009 @ 5:53 πμ