Το Κοκκινοπράσινο Δίκτυο του Συνασπισμού κλείνει σε λίγο καιρό εννιά χρόνια από την πρώτη του εμφάνιση στο 3^ο Τακτικό Συνέδριο του ΣΥΝ, τον Ιούλιο του 2000. Είναι, λοιπόν, πολιτικό φαινόμενο του 21^ου αι. και, ταυτόχρονα, φαινόμενο με διάρκεια.

Στρατεύτηκε στην υπόθεση της «αριστερής στροφής» του κόμματος πριν ακόμη αυτή αρχίσει να υλοποιείται. Υποστήριξε με πάθος και επιμονή την ανάγκη να ξαναμπεί το κόμμα στην παράδοση του ανανεωτικού κομμουνισμού θεωρώντας την την παραγωγικότερη από τις διαθέσιμες για μια σύγχρονη αριστερή απάντηση στον καπιταλισμό. Και το έκανε όταν η προβλεπόμενη «νεοκομμουνιστική μετάλλαξη» θεωρούταν από πολλούς ως ο μέγιστος κίνδυνος για το κόμμα.

Επέμεινε πως ο κινηματικός προσανατολισμός είναι ο μόνος δρόμος για τη σύνδεση με την κοινωνία σε μια εποχή που η συμμετοχή των αριστερών στα στούντιο θεωρούταν η βασιλική οδός προς εθνικά ακροατήρια, ενώ η κινηματική δράση επικίνδυνη να προκαλέσει «ρευστοποίηση».

Αντιτάχθηκε σε πολιτικές εθνικών ακροατηρίων, υπογραμμίζοντας πως η ταξική μεροληψία υπέρ των κατώτερων στρωμάτων είναι αυτή που μπορεί να ξαναδώσει στην Αριστερά μια ισχυρή κοινωνική βάση.

Υποστήριξε με κάθε ευκαιρία στην πράξη τη σύνδεση με τα νέα κοινωνικά κινήματα και τις «ευαισθησίες νέας γενιάς» -ο φεμινισμός, η ριζοσπαστική οικολογία, η υποστήριξη των μεταναστών και των μειονοτήτων, η σύγκρουση με τον εθνικισμό, αλλά και τον αριστερό πατριωτισμό, η στήριξη στους αγώνες για ισοτιμία σε όλα τα επίπεδα των ανθρώπων κάθε σεξουαλικού προσανατολισμού προτάθηκαν ως αναγκαία στοιχεία της φυσιογνωμίας του κόμματος.

Εφάρμοσε με συνέπεια αντιιεραρχικές πρακτικές εναλλαγής των εκλεγμένων του στα διάφορα όργανα στη μεγαλύτερη δυνατή έκταση. Άλλωστε, εξ αρχής το εγχείρημα είχε μαζί με την κομμουνιστική και μια εξίσου ζωντανή ελευθεριακή «ψυχή».

Και κάνοντάς τα όλα αυτά στην πραγματικότητα δεν ήταν και δεν είναι «τάση». Όλες του οι συναντήσεις πάντοτε δημοσιοποιούνται από πριν και κάθε μέλος του κόμματος –και οποιοσδήποτε άλλος- μπορεί να συμμετάσχει και να συνδιαμορφώσει. Πολλοί έχουν εμπειρία αυτής της ειδοποιού διαφοράς του Κοκκινοπράσινου ως πραγματικού ρεύματος ιδεών.

Η πορεία συνεχίζεται. Το κόμμα μας βρίσκεται χωρίς αμφιβολία στην καλύτερη στιγμή της ιστορίας του και είναι μάλλον προφανές πως το Κοκκινοπράσινο Δίκτυο έχει κάθε λόγο να αισθάνεται δικαιωμένο για τις πολιτικές του επιλογές. Μόνο «οργανωτικά» δεν δυνάμωσε ιδιαίτερα. Η ανικανότητά του ως προς αυτό, ωστόσο, είναι ένδειξη δύναμης. Το Κοκκινοπράσινο είναι ρεύμα ιδεών, ακριβώς στο μέτρο που αδυνατεί να είναι μηχανισμός. Πολύ περισσότερο που δεν το επεδίωξε ποτέ. Όσοι και όσες το συναποτελούν –χωρίς σταθερή σύνθεση, άλλωστε- είναι πρώτα απ’ όλα κομματικά μέλη που ενδιαφέρονται να ενισχύουν τις πολιτικές τους κινήσεις και μετά ο,τιδήποτε άλλο.

• δείτε εδώ το «προ-ιδρυτικό» κείμενο του Κοκκινο-πράσινου Δικτύου του ΣΥΝ (Πρώτη Διακήρυξη, 3ο Συνέδριο ΣΥΝ, Ιούνιος-Ιούλιος 2000)