Για την αλλαγή στρατηγικής του κράτους εν μέσω οικονομικής κρίσης |
ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
1. Το κράτος ως δυνάστης και ως υποχείριο
Οι βασικές απόψεις του αστισμού για το κράτος που διακινούνται σήμερα δεν εμπεριέχουν μια συγκροτημένη θεωρητική παραδοχή. Τη δύναμή τους δεν την αντλούν από την επιστημονική τους συγκρότηση, αλλά από τον τρόπο που διακινούνται, ως αληθοφανείς μυθοπλασίες, με πλούσια εμπειρική βάση και μέσω ενός δημοσιογραφικού κώδικα που θέλει να συνδυάζει το ρεπορτάζ με το συστημικό πολιτικό λόγο. Έτσι παύουν να είναι απλά απόψεις και γίνονται πρακτικές ιδεολογίες ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων από τους επιστημονικούς και πολιτικούς κύκλους που πρώτα τις διακίνησαν. |
ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Η «ειλικρίνεια» του Υπουργού
Που οφείλεται η τόση ειλικρίνεια στη στάση και στις πολιτικές που έχουν εξαγγελθεί από το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και τον ίδιο τον Υπουργό; Που οφείλεται η, χωρίς επιφυλάξεις, αποδοχή ότι η ανεργία θα εκτιναχθεί στο 20% και ότι σε λίγο θα έχουμε ένα εκατομμύριο ανέργους; Που οφείλεται η συνεχής αναφορά στην κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων και που οφείλεται η παραδοχή πως «δεν υπάρχει σάλιο στο ταμείο του ΟΑΕΔ», δηλαδή, πως δεν υπάρχει σάλιο για τη χρηματοδότηση των πολιτικών καταπολέμησης της ανεργίας;
ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Διαβάζοντας τα αφιερώματα των εφημερίδων στον περσινό Δεκέμβρη και ιδιαίτερα το αφιέρωμα του «βήματος» για το τι ήταν και τι δεν ήταν ο Δεκέμβρης, όπως επίσης και διάφορα άρθρα, από δω και από κει, με πιο χαρακτηριστικό το άρθρο – απάντηση του Ηλία Κανέλλη στον Α. Τσίπρα που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο (www.protagon.gr) μου δημιουργήθηκε η εξής εντύπωση που θα ήταν ωφέλιμο, πιστεύω, να συζητηθεί και να προστεθεί στο μεγάλο θέμα που λέγεται «Διανοούμενοι και Κοινωνία».
ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
1. Η Μετανεωτερική Νέα Δημοκρατία
Η ΝΔ, επιτέλους, έχει αρχηγό. Οκτακόσιες χιλιάδες ψηφοφόροι, συμμετείχαν, κάτω από σχετικά δύσκολες οργανωτικές συνθήκες, στις διαδικασίες. Καινούργιο φαινόμενο; Και ναι και όχι. Προηγήθηκε, βέβαια το παράδειγμα του ΠΑΣΟΚ. Όμως αυτό λειτούργησε πιλοτικά για το πολιτικό σύστημα. Η περίπτωση της ΝΔ διαφέρει γιατί δεν αποτέλεσε δεύτερη φάση της πιλοτικής εφαρμογής. Αντίθετα, αποτέλεσε την κανονική – κρατικοποιημένη εφαρμογή της νέας διαδικασίας νομιμοποίησης – και όχι εκλογής η επιλογής – της ηγεσίας των κομμάτων καρτέλ. Τα ΜΜΕ, για σαράντα ημέρες, ανέλαβαν την «νεκρανάσταση» της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης, προσοχή όμως, τα ΜΜΕ ανέλαβαν αυτό το καθήκον και όχι η ίδια η παράταξη με τις οργανώσεις της. Συνέχεια
ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Στην ταινία των Monty Pythons, «η ζωή του Μπραϊάν», ένας επαναστάτης του απελευθερωτικού μετώπου της Ιουδαίας (υπεραριστερή οργάνωση σε σχέση με τον μάλλον κεντρώο Χριστό) αναρωτιέται για το τι καλό έχουν προσφέρει οι Ρωμαίοι στη Ιουδαία. Όταν κάποιοι από τους συντρόφους του, του επισημαίνουν ότι έχουν προσφέρει, καθαρό νερό, υδραγωγεία, αποχετευτικό σύστημα, δρόμους, παιδεία, φάρμακα, σύστημα υγείας, καλό κρασί κλπ. Τότε ο επαναστάτης απαντά λέγοντας: «…εντάξει εκτός από καθαρό νερό, υδραγωγεία, αποχετευτικό σύστημα, δρόμους, παιδεία, φάρμακα, σύστημα υγείας, καλό κρασί κλπ σας ρωτάω τι άλλο έχουν προσφέρει οι Ρωμαίοι στο λαό της Ιουδαίας…».
ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Η υπόθεση της επιλογής αρχηγού του κόμματος της ΝΔ και η αμηχανία που διακατέχει την αξιωματική αντιπολίτευση να καταλήξει σε μια διαδικασία έχει πολλά να μας διδάξει. Η ΝΔ αναζητεί έναν «δημοκρατικό» τρόπο ανάδειξης αρχηγού από τη βάση, την στιγμή που το ζητούμενο δεν είναι ποιος είναι ο καταλληλότερος αρχηγός αλλά το αν υπάρχει η περίφημη «βάση» για να τον αναδείξει. Το πρόβλημα ξεκινά με την μετατροπή των κομμάτων εξουσίας από μαζικά και πολυσυλλεκτικά κόμματα που ήταν κάποτε, σε κόμματα – καρτέλ, δηλαδή κρατικά κόμματα που δεν εκπροσωπούν τόσο κοινωνικά συμφέροντα αλλά, κυρίως, μεταφέρουν κρατικές ιδεολογίες, με τη βοήθεια των ΜΜΕ, στη κοινωνική βάση. Το κόμμα – καρτέλ δεν χρειάζεται τη «βάση» για να λειτουργήσει, τουναντίον έχει φροντίσει να τη διαλύσει, και αρκείται σε έναν πυρήνα «οργανικών» διανοουμένων που αντλεί από μια ευρύτερη δεξαμενή υπερκομματικών τεχνοκρατών.