Filed under: - Εγραψαν, διαβασαμε, μας αρεσαν - | Ετικέτες: Ευρωπη, ΣΥΡΙΖΑ, ιδεολογια, κριση
ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΚΛΑΥΔΙΑΝΟΥ
Η συζήτηση στη βουλή για τον προϋπολογισμό, όπως και η παράλληλή της, που γίνεται πολλές μέρες τώρα και αφορά την οικονομική και κοινωνική πολιτική που θα ασκηθεί, αποκαλύπτει με πολύ σαφή τρόπο το εξής: η εναλλαγή στην κυβέρνηση δεν φέρνει καμία, σχεδόν, ανάσα στον δικομματισμό. Η νέα κυβέρνηση, του ΠΑΣΟΚ εν προκειμένω, βρίσκεται με τις ίδιες ακριβώς δυσκολίες ή και μεγαλύτερες ακόμη, που βρισκόταν λίγους μήνες πριν η κυβέρνηση της Ν.Δ.
TOY ΣΠΥΡΟΥ ΑΠΕΡΓΗ
Τα ανθρώπινα δικαιώματα αποτέλεσαν πεδίο επιλεκτικής πολιτικής εκ μέρους αφενός των καπιταλιστικών χωρών και αφετέρου των χωρών του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού. Το γεγονός και μόνο ότι διαμορφώθηκαν δύο μεγάλες ομάδες δικαιωμάτων τα αστικά και πολιτικά αφενός και τα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτισμικά αφετέρου, οι οποίες έλαβαν τη μορφή σχετικών διεθνών συμβάσεων που υιοθετήθηκαν η πρώτη κυρίως από τις καπιταλιστικές χώρες και η δεύτερη από τις χώρες του λεγόμενου «υπαρκτού» σοσιαλισμού δείχνει την επιλεκτικότητα και την υστεροβουλία των δύο μπλοκ του Ψυχρού Πολέμου. Στην ουσία, οι μεν υποστήριζαν τα δικαιώματα που εκτιμούσαν ότι παραβίαζαν οι δε.
Συνέχεια
ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Διαβάζοντας τα αφιερώματα των εφημερίδων στον περσινό Δεκέμβρη και ιδιαίτερα το αφιέρωμα του «βήματος» για το τι ήταν και τι δεν ήταν ο Δεκέμβρης, όπως επίσης και διάφορα άρθρα, από δω και από κει, με πιο χαρακτηριστικό το άρθρο – απάντηση του Ηλία Κανέλλη στον Α. Τσίπρα που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο (www.protagon.gr) μου δημιουργήθηκε η εξής εντύπωση που θα ήταν ωφέλιμο, πιστεύω, να συζητηθεί και να προστεθεί στο μεγάλο θέμα που λέγεται «Διανοούμενοι και Κοινωνία».
Filed under: - Εγραψαν, διαβασαμε, μας αρεσαν -
Μπορείτε να κατεβάσετε το αφιέρωμα σε μορφή. pdf πατώντας εδώ
Συμμετέχουν οι:
Χριστόφορος Παπαδόπουλος: Συνομιλώντας για την Ανασύνθεση της Αριστεράς και τον ΣΥΡΙΖΑ
Πέτρος Ζούνης: Η ανασύνθεση προϋποθέτει αναστοχασμό και κοινωνική δυναμική
Πάνος Κοσμάς: Ανασύνθεση της Αριστεράς και Μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο πολυτασικό κόμμα
Πέτρος Σταύρου: Η ανασύνθεση θα είναι ένα ζήτημα ηγεμονίας
Σπύρος Λαπατσιώρας, Γιάννης Μηλιός, Μάκης Σπαθής: Ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο “πολιτικό σύστημα”
Τασία Χριστοδουλοπούλου: Ανασύνθεση της Αριστεράς, τώρα
Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος: Ο Συνασπισμός ως μέρος -και όχι εμπόδιο- της ανασύνθεσης της Αριστεράς
Νίκος Γιαννόπουλος: Αριστερή ανασύνθεση της Αριστεράς: ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά επίδικα
Filed under: - Εγραψαν, διαβασαμε, μας αρεσαν - | Ετικέτες: ΜΜΕ, εργασια, ιδεολογια, κριση
ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΔΕΔΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ
Τον Ηλία Κανέλλη τον θυμάμαι πριν είκοσι χρόνια τώρα. Έχω τη μορφή του στο μυαλό μου, ένας νέος άνδρας, αδύνατος, με έξυπνο πρόσωπο και λαμπερά μάτια. Παιδί με σεμνότητα και ήθος, έγραφε εύστοχα και ευαίσθητα κείμενα στα αριστερά έντυπα της εποχής, πάντα με σεβασμό προς τον «αντίπαλο», τον όποιο αντίπαλο. Τον άλλο Ηλία Κανέλλη, που γράφει σε έντυπα του συγκροτήματος κείμενα σαν και αυτό που απεύθυνε στον Αλέξη Τσίπρα, δεν τον γνωρίζω, και ούτε θέλω να τον μάθω. Φαντάζομαι ότι πρόκειται για μια τραγική συνωνυμία, ένα κακό παιγνίδι που επιφύλαξε η μοίρα στον παλαιό εκείνο άνθρωπο που εκτιμούσα.
Filed under: Αγγελος Τσεκερης | Ετικέτες: βια, δημοκρατια, δικαιωματα, καταστολη
ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΤΣΕΚΕΡΗ
Το βασικό πλεονέκτημα του κ. Χρυσοχοΐδη είναι το εξής: τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου δεν τη χρεώνεται η δική του κυβέρνηση, αλλά η προηγούμενη. Το γεγονός αυτό του επιτρέπει να υπερασπίζεται μεν το όργιο αστυνομικής αυθαιρεσίας που παρακολουθήσαμε τις προηγούμενες μέρες, υιοθετώντας όμως παράλληλα διατυπώσεις ευαισθησίας για το δικαίωμα των νέων στη διαδήλωση και τη διαμαρτυρία.
Filed under: Δημοσθενης Παπαδατος-Αναγνωστοπουλος | Ετικέτες: δημοκρατια, εξεγερση
ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ-ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Ο διανοούμενος, σύμφωνα με τον Γκράμσι, δεν είναι πια αυτός που συγκινεί με την ευγλωττία του, αλλά εκείνος που παρεμβαίνει στα κοινά ως δημιουργός, «μόνιμα πειστικός» (προπαγανδιστής) και οργανωτής· οργανωτής της ηγεμονίας -της πολιτικής και ιδεολογικής καθοδήγησης, ας πούμε- και, από αυτήν την άποψη, «υπάλληλος» της κυρίαρχης ταξικής συμμαχίας.
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΥΡΙΤΣΗ
Από τον λίβελλο που δημοσίευσε ο Ηλίας Κανέλλης στο protagon. gr κατά των απόψεων του Αλέξη Τσίπρα, ένα συμπέρασμα προκύπτει. Ο Κανέλλης δεν συμπαθεί τον Τσίπρα. Θεωρεί λέει τη σκέψη του απλοϊκή. Και για να τον βάλει στην θέση του, εκπονεί μια υποδειγματικά παιδαριώδη ανάλυση, βγαλμένη απ ευθείας από τα δελτία των 8.00 και συνδεδεμένη απολύτως με την πολιτική σκέψη του Καρατζαφέρη. Ησυχία, τάξις και ασφάλεια.
Filed under: - Εγραψαν, διαβασαμε, μας αρεσαν - | Ετικέτες: ΠΑΣΟΚ, βια, δικαιωματα, εξεγερση, καταστολη
ΤOY ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει κάνει μέσα σε δύο μέρες πολλαπλάσιες συλλήψεις και προσαγωγές σε σχέση με τις αντίστοιχες που έκανε η κυβέρνηση της Ν.Δ. τις πρώτες εκρηκτικές μέρες του περσινού Δεκέμβρη. Αν έκανε τον κόπο να μελετήσει την περσινή εξέγερση, θα αντιλαμβανόταν ότι, από τη στιγμή που η κυβέρνηση της Ν.Δ. αρνήθηκε να αντιμετωπίσει το θέμα πολιτικά, αλλά το μετέτρεψε σε απλό ζήτημα τήρησης της τάξης, όχι μόνο δεν κατάφερε να εκτονώσει την κατάσταση, αλλά έδωσε ορίζοντα στις κινητοποιήσεις.
ΤΟΥ ΙΟΥ
Παρά την κατασυκοφάντησή τους, τα «Δεκεμβριανά» του 2008 ζουν μέσα στις καρδιές της νεολαίας που τα δημιούργησε. Και, παράλληλα, τροφοδοτούν τις πολιτικές επιστήμες με νέα παραδείγματα για το περιεχόμενο της εξέγερσης τον 21ο αιώνα.
Ενα χρόνο μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και τη νεανική εξέγεση που αυτή πυροδότησε, το φάντασμα των «Δεκεμβριανών» του 2008 εξακολουθεί να πλανιέται πάνω από τη δημόσια ζωή. Εστω κι αν αυτό δεν ομολογείται επίσημα, ό,τι έφερε στο φως με εκρηκτικό τρόπο ο περσινός Δεκέμβρης κρέμεται σαν δαμόκλεια σπάθη πάνω από τους σχεδιαστές (και) της νέας κυβερνητικής πολιτικής.
Συνέχεια
ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΣΠΟΥΡΔΑΛΑΚΗ
Η εξέγερση του Δεκέμβρη και ό,τι ακολούθησε έδειξε ότι ο πολιτικός χρόνος στις μέρες μας είναι πολύ πυκνός. Τόσο πυκνός που τα γεγονότα δεν μας έχουν αφήσει να πάρουμε ανάσα: να δούμε τι ακριβώς έγινε, τι συνέπειες είχε και ίσως τι μάθαμε από αυτή την εμπειρία. Η πλήρης αποτίμηση του Δεκέμβρη παραμένει ζητούμενο. Ωστόσο, πρόκειται για μια μεγάλη συζήτηση που φυσικά δεν μπορεί να γίνει μόνο στις στήλες των εφημερίδων ή στα κομματικά επιτελεία. Η συστηματικότητα εκτός από χρόνο χρειάζεται και χώρο. Ως μικρή συμβολή στη συζήτηση που πρέπει να γίνει, ας είναι μια προφανώς υποκειμενική σταχυολόγηση του τι μας αποκάλυψε και τις μας υπενθύμισε η εξέγερση του Δεκέμβρη:
ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΤΣΑΚΙΡΗ
Το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008, ο 15χρονος μαθητής Αλέξης Γρηγορόπουλος έπεφτε νεκρός από τις σφαίρες του ειδικού φρουρού της αστυνομίας. Ήταν η σπίθα που άναψε το φυτίλι της «δεκεμβριανής εξέγερσης της νεολαίας». Επρόκειτο για την φανερή εκδήλωση του γεγονότος ότι νέα κοινωνικά κινήματα αναδύονταν στην Ελλάδα μετά από έναν «κύκλο διαμαρτυρίας» που ξετυλιγόταν ραγδαία εν μέσω κοινωνικο-οικονομικής και πολιτικής κρίσης.[1] Ένας «κύκλος διαμαρτυρίας» δυναμώνει όταν το κράτος ανταποκρίνεται στις διεκδικήσεις ομάδων που διαφωνούν με αντιφατική πολιτική που περιλαμβάνει και καταστολή και επιμέρους ή διαδικαστικές παραχωρήσεις. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αντέδρασε κατά τον αντιφατικό αυτό τρόπο. Από τη μια η έκφραση συλλυπητηρίων και από την άλλη η άγρια καταστολή των μαζικότατων διαδηλώσεων που ακολούθησαν σε ένδειξη διαμαρτυρίαw για την αστυνομική δολοφονική βαρβαρότητα. Η μία διαδήλωση μετά την άλλη αντιμετωπίζονταν με δακρυγόνα, ξυλοδαρμούς και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης κάτι που ενίσχυε τις βίαιες εκδηλώσεις μέρους των διαδηλωτών (βανδαλισμοί, εμπρησμοί εμπορικών καταστημάτων και υποκαταστημάτων τραπεζών, πετροπόλεμος, ρίψη μολότωφ κ.ά). Τo κέντρo της Αθήνας και των άλλων μεγάλων πόλεων έγιναν πεδία μάχης. Οι συγκρουσιακοί κύκλοι δεν προκύπτουν από ξάστερους κοινωνικούς ουρανούς. Ούτε πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις κοινωνικές συγκρούσεις ως άλλο ένα επεισόδιο στο μικροεπίπεδο σε πλαίσιο αιώνιας σύγκρουσης με «κλέφτες κι αστυνόμους»
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΥΡΙΤΣΗ
»Πλιάτσικο είναι το Βατοπέδι» έγραφε ένα σύνθημα πέρυσι τον Δεκέμβρη. Η κυρίαρχη ανάγνωση της εξέγερσης των νέων όμως δεν ήταν αυτή. Το πλιάτσικο είναι πλιάτσικο και το Βατοπέδι είναι πολιτική. Άρα τραβάμε μια γραμμή και λέμε πως ό,τι συμβαίνει στον δρόμο είναι αναίτια καταστροφή και τυφλή βία και πως ό,τι συμβαίνει πίσω από κλειστές πόρτες από μαόνι είναι αναγκαίο κακό, μεμονωμένες δυσλειτουργίες του συστήματος, που θα αντιμετωπιστούν πολιτισμένα, αφού όμως πρώτα ξεμπερδέψουμε με τους ενοχλητικούς.
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΙΜΟΥ
Αν και υπήρξαν πολλοί που έκαναν λόγο για «μηδενισμό», «απουσία ταυτότητας» κι άλλα παρόμοια καθώς τοποθετούνταν επί του θέματος, άθελα τους συνετέλεσαν κι αυτοί στην κατασκευή μιας εντελώς νέας ταυτότητας: αυτής του Δεκέμβρη. Τους είχαν προλάβει βέβαια αυτοί που πήραν μέρος στην εξέγερση, ωστόσο o «Δεκέμβρης» ανάγκασε κυριολεκτικά τους πάντες – συμμετέχοντες και μη, διαφωνούντες και συμφωνούντες – να μιλήσουν και αρκετούς από αυτούς να γράψουν. Εξεγερσιακές πρακτικές, λόγοι υπέρ και εναντίον, διεκδίκηση αλλά και αποκήρυξη του. Δεν έλειψε τίποτα από τα στοιχεία εκείνα που συγκροτούν τις πολιτικές ταυτότητες, χωρίς βεβαίως αυτό να σημαίνει ότι τα υλικά ήταν καινούρια. Το καινούριο ήταν ο «Δεκέμβρης» και η απόδοση νέου νοήματος στα πολιτικά και κοινωνικά πράγματα, κάτι που μας έκανε όλους να πάρουμε θέση.
ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ-ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Από τη σκοπιά των κοινωνικών κινημάτων και της εναλλακτικής προς τα κυρίαρχα ΜΜΕ ενημέρωσης, στην Ελλάδα λειτουργούν από το 2002 δύο «υποσταθμοί» του διεθνούς δικτύου, το Athens Indymedia και το Patras Indymedia, ενώ το 2005 ανέστειλε τη λειτουργία του το Thessaloniki Indymedia. Στην ίδια λογική της άμεσης, διαδραστικής, αντι-ιεραρχικής και μη εμπορευματικής πληροφόρησης λειτουργεί τα τελευταία χρόνια και το indy.gr, ενώ ιδιαίτερα δημοφιλές στους χρήστες είναι το νεότευκτο ΤV Xωρίς Σύνορα (tvxs.gr), ένα πρωτότυπο για την Ελλάδα εγχείρημα διαδικτυακής τηλεόρασης, που ξεκίνησαν ο Στ. Κούλογλου, μετά την απομάκρυνσή του από την κρατική τηλεόραση, και νέοι δημοσιογράφοι που εργάζονται σε άλλα ΜΜΕ. Παρόμοιο εγχείρημα, εντός όμως του κυρίαρχου πλαισίου, είναι και το zougla.gr.
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΣΠΑΡΤΙΝΟΥ
Παρακολουθώντας την ομιλία του Αλ. Αλαβάνου στην 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ μου γεννήθηκαν σκέψεις που έχουν να κάνουν με τα όρια του λόγου και τη θεμιτή χρήση του για την εξυπηρέτηση πολιτικών στόχων. Πιστεύω ότι ένας λόγος που μπορεί σε πρώτο άκουσμα να θεωρήθηκε προωθητικός, ριζοσπαστικός και «εκ βαθέων», δεν ήταν παρά ένας λόγος εξουσιαστικός και σκόπιμα δραματοποιημένος.
ΤΟΥ ΧΑΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΤΟΥ
Σε λίγες ημέρες ξεκινά στην Κοπεγχάγη η δεκαήμερη διάσκεψη του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή, με στόχο να συμφωνηθεί το διεθνές καθεστώς που θα διαδεχθεί το Πρωτόκολλο του Κιότο. Εκείνη η πρώτη διεθνής συμφωνία για την κλιματική αλλαγή, αντιμετωπίστηκε από τις δυνάμεις της αριστεράς και της οικολογίας σαν ένα πρώτο, ατελές βήμα, που ωστόσο αναγνώριζε το πλανητικό αυτό πρόβλημα και επιδίωξε την αντιμετώπιση του με όρους παγκόσμιας ρύθμισης…
Filed under: Συλλογικα κειμενα του Κοκκινο-πρασινου Δικτυου
Το Κοκκινοπράσινο Δίκτυο για την 3η Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ (Προδημοσίευση)
Η 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, διάψευσε πολλούς, καταρχάς όλους εκείνους που περίμεναν μια αναιμική συμμετοχή. Η μαζική συμμετοχή και η επίμονη παρακολούθηση των εργασιών της Συνδιάσκεψης, παρά το εξαντλητικό πρόγραμμα εργασιών, ήταν το πρώτο αξιομνημόνευτο χαρακτηριστικό της. Διέψευσε επίσης και όλους εκείνους που προφήτευαν και ευχόταν ότι η Συνδιάσκεψη θα ήταν η τελική πράξη ενός ημιθανούς εγχειρήματος, που αδυνατεί να επιλύσει τις εσωτερικές του αντιφάσεις. Οι τελευταίοι έκαναν ότι μπορούσαν ώστε η προφητεία τους να αυτό εκπληρωθεί, ανεπιτυχώς. Διαψεύστηκαν και εκείνοι που νόμιζαν ότι μπορούσαν να διαχειριστούν στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή ένα αυθεντικό αίτημα πολιτικής συμμετοχής που ερχόταν από κάθε πόρο του ΣΥΡΙΖΑ και εγγραφόταν δυναμικά και στην αίθουσα. Η ηγεσία του Συνασπισμού διέγνωσε εγκαίρως τη γενική τάση και τη δυναμική του σώματος συναινώντας σε ένα προωθητικό συμβιβασμό προς τα αριστερά. Σε ένα συμβιβασμό δηλαδή που ενώ δεν αφήνει υποψίες για ενιαίο κόμμα –παρά μόνο σε όσους ήθελαν εκ των προτέρων να καταγγείλουν και ανεξαρτήτως έκβασης, όπως η Ανανεωτική Πτέρυγα του Συνασπισμού- προσχώρησε σε μια απόφαση που δίνει πολιτικά δικαιώματα στα μέλη (ενταγμένα σε συνιστώσες και ανέντακτα), δημιουργεί αυθεντικά αντιπροσωπευτικά σώματα και επιτρέπει την εξάπλωση του ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε χώρο.
Η απόφαση άφησε ικανοποιημένο τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, όχι βέβαια όλο. Καταρχήν έμειναν εκτεθειμένα και μετέωρα εκείνα τα στελέχη του Α. Ρεύματος που επί 2 μέρες επιχειρηματολογούσαν ότι το πρόβλημα δεν είναι η δημοκρατία και η συμμετοχή αλλά η απουσία εξωστρεφούς δράσης -λες και αυτά να είναι 2 ασύμβατοι κόσμοι και το ένα δεν προϋποθέτει το άλλο- καταλήγοντας στο να μην αλλάξει τίποτα. Ανικανοποίητοι έμειναν και εκείνοι που προεξοφλούσαν την αποτυχία, που πυροδοτούσαν την ένταση και την πόλωση με σενάρια συνομωσίας και προσμονή του Μεσσία που θα φέρει το ΣΥΡΙΖΑ στον ίσιο δρόμο της δημοσκοπικής ανόδου.
ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
1. Η Μετανεωτερική Νέα Δημοκρατία
Η ΝΔ, επιτέλους, έχει αρχηγό. Οκτακόσιες χιλιάδες ψηφοφόροι, συμμετείχαν, κάτω από σχετικά δύσκολες οργανωτικές συνθήκες, στις διαδικασίες. Καινούργιο φαινόμενο; Και ναι και όχι. Προηγήθηκε, βέβαια το παράδειγμα του ΠΑΣΟΚ. Όμως αυτό λειτούργησε πιλοτικά για το πολιτικό σύστημα. Η περίπτωση της ΝΔ διαφέρει γιατί δεν αποτέλεσε δεύτερη φάση της πιλοτικής εφαρμογής. Αντίθετα, αποτέλεσε την κανονική – κρατικοποιημένη εφαρμογή της νέας διαδικασίας νομιμοποίησης – και όχι εκλογής η επιλογής – της ηγεσίας των κομμάτων καρτέλ. Τα ΜΜΕ, για σαράντα ημέρες, ανέλαβαν την «νεκρανάσταση» της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης, προσοχή όμως, τα ΜΜΕ ανέλαβαν αυτό το καθήκον και όχι η ίδια η παράταξη με τις οργανώσεις της. Συνέχεια
ΤΗΣ ΝΤΙΝΑΣ ΒΑΪΟΥ
Με αφορμή τις μικρές και μεγάλες καταιγίδες που χτύπησαν τον χώρο της ανανεωτικής αριστεράς από το καλοκαίρι κι εδώ, αλλά και την 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, οι σελίδες της Αυγής και της Εποχής κατακλύσθηκαν από αναλύσεις, απόψεις, θέσεις. Συνέχεια
ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Στην ταινία των Monty Pythons, «η ζωή του Μπραϊάν», ένας επαναστάτης του απελευθερωτικού μετώπου της Ιουδαίας (υπεραριστερή οργάνωση σε σχέση με τον μάλλον κεντρώο Χριστό) αναρωτιέται για το τι καλό έχουν προσφέρει οι Ρωμαίοι στη Ιουδαία. Όταν κάποιοι από τους συντρόφους του, του επισημαίνουν ότι έχουν προσφέρει, καθαρό νερό, υδραγωγεία, αποχετευτικό σύστημα, δρόμους, παιδεία, φάρμακα, σύστημα υγείας, καλό κρασί κλπ. Τότε ο επαναστάτης απαντά λέγοντας: «…εντάξει εκτός από καθαρό νερό, υδραγωγεία, αποχετευτικό σύστημα, δρόμους, παιδεία, φάρμακα, σύστημα υγείας, καλό κρασί κλπ σας ρωτάω τι άλλο έχουν προσφέρει οι Ρωμαίοι στο λαό της Ιουδαίας…».
Filed under: Παναγιωτης Βωβος
ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΒΩΒΟΥ
Τις ίδιες μέρες που ο ΣΥΡΙΖΑ έψαχνε το βηματισμό του, η Νέα Δημοκρατία έψαχνε νέο Αρχηγό. Η Εκλογή Σαμαρά, κόντρα στα αρχικά προγνωστικά, ίσως έχει κάτι να πει και για την αριστερά μας.
Τα πλάνα της τηλεόρασης έδειχναν συνεχώς την ίδια εικόνα. Εκατοντάδες μεσήλικες και ηλικιωμένοι συνωστίζονταν μπροστά στις κάλπες για να δώσουν τελικά στον Σαμαρά τη νίκη αλλά και υψηλό ποσοστό στον Ψωμιάδη. Αυτό το αποτέλεσμα αποτελεί ήττα των μηχανισμών της ΝΔ οι οποίοι στο μεγαλύτερο ποσοστό τους δούλευαν για την Ντόρα. Γιατί; Γιατί η βάση δεν υπάκουσε τους μηχανισμούς. Η μια πλευρά είναι ότι η ευρεία δυνατότητα και μαζική συμμετοχή έβαλε στο παιχνίδι ανθρώπους οι οποίοι δεν είχαν επαφή με τις «ντιρεκτίβες». Η άλλη πλευρά είναι ότι πιθανά αυτές οι χιλιάδες των δεξιών ψηφοφόρων θέλανε να πουν κάτι. Κάτι διαφορετικό από αυτό που πρέσβευε η Ντόρα. Στην ουσία το περίγραμμα των ανταγωνιστών ήταν ότι η Ντόρα υποσχόταν το άνοιγμα στο κέντρο, ενώ ο Σαμαράς την επιβεβαίωση της δεξιάς ταυτότητας. Κάπου εκεί συμπληρωματικά στεκόταν και ο Ψωμιάδης. Ψήφισαν τελικά δεξιά οι ψηφοφόροι; Ψήφισαν κυρίως συντηρητικά. Και αυτό έχει εκτός από πολιτική και κοινωνική εξήγηση.
Filed under: - Εγραψαν, διαβασαμε, μας αρεσαν -
ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΤΣΑΚΙΡΗ
Πριν από 10χρόνια η βορειοδυτική μεγαλούπολη-σύμβολο των ΗΠΑ ως σημαντικό «μεταβιομηχανικό» κέντρο παραγωγής των προϊόντων του κλάδου της πληροφορικής συνταράχθηκε και ως επίκεντρο της παγκόσμιας εμβέλειας σύγκρουσης. Στη μια πλευρά βρίσκονταν οι υπουργοί χωρών που συμμετέχουν στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και από την άλλη οι Φορτηγατζήδες και οι Χελώνες, δηλαδή το μεγάλο κοινωνικό κίνημα που θα έπαιρνε το χαρακτήρα του «κινήματος των κινημάτων» εναντίον της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Οι Φορτηγατζήδες του διεθνούς φήμης εργατικού συνδικάτου των ΗΠΑ (Teamsters) διαδήλωναν μαζί με τις Χελώνες που συμβόλιζαν το οικολογικό κίνημα για την προστασία του παγκόσμιου περιβάλλοντος. Αυτό που κάποτε θα χαρακτηρίζαμε Odd Couple («Παράξενο Ζευγάρι») ήταν πια ένα ζεύγος-πρότυπο. Συνέχεια
kokkinoprasinodiktyo.wordpress.com 