ΤΗΣ ΣΙΣΣΥΣ ΒΩΒΟΥ
Σύσσωμα τα μεγάλα αμερικανικά ΜΜΕ οδηγούνται σε έναν νέο δρόμο σχετικά με τις καταγγελίες της καμαριέρας του Σόφιτελ Νέας Υόρκης για σεξουαλική επίθεση, απόπειρα βιασμού και ομηρεία από τον πρώην πρόεδρο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Οι πηγές τους προέρχονται από την εισαγγελία της Νέας Υόρκης και αναφέρονται ως ανεπιβεβαίωτες, προς το παρόν. Τα ελληνικά ΜΜΕ ακολουθούν στην πλειοψηφία τους χωρίς ερωτήσεις, δυστυχώς, τον νέο δρόμο που χαράσσεται.
Του Δημήτρη Τζανακόπουλου
Από τα παραπάνω, όμως, συνάγονται και συμπεράσματα που δεν αφορούν μόνο τους συντηρητικούς διανοούμενους οποιουδήποτε φυράματος, αλλά και την ίδια την Αριστερά, τις ιδεολογικές της ασάφειες και τη στρατηγική της αμηχανία. Η αμηχανία αυτή φαίνεται ξεκάθαρα όταν η Αριστερά γίνεται στόχος επιθέσεων και, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν μπορεί να υπερασπιστεί τις διαισθητικά ορθές τοποθετήσεις της, όπως στην περίπτωση των μεταναστών, παρά μόνο μέσα από το γυαλιά του ανθρωπισμού ή/και του φιλελευθερισμού. Η ρητορεία για τα πανανθρώπινα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια ως καθολική αξία μπορεί να αναδεικνύεται αποτελεσματική βραχυπρόθεσμα, σε συνθήκες σχετικής ευημερίας, αλλά σε περιόδους κρίσης είναι φτωχή και ατελέσφορη. Ο μόνος τρόπος να ξεφύγουμε από το φαύλο κύκλο είναι ταυτόχρονα με την υπεράσπιση δικαιωμάτων και ελευθεριών στo πλαίσιo του καπιταλισμού, να συγκροτήσουμε έναν λόγο ανταγωνιστικό τόσο προς τις καθολικές αξίες και τις ηθικές δικαιολογήσεις του φιλελευθερισμού, όσο και προς τον πολιτισμικό σχετικισμό των μεταμοντέρνων. Χρειαζόμαστε πρακτικές κατεξοχήν μεροληπτικές, βασισμένες στην κατάφαση της ζωής που μας αρνούνται και στην ισχύ του οργανωμένου κόσμου της εργασίας. Μόνο μέσα από τις συγκρούσεις των οργανωμένων μειοψηφιών που βελτιώνουν τις συνθήκες της ζωής των ανθρώπων αλλάζουν οι συσχετισμοί – όχι μέσα από τις καθολικευτικές ρητορείες ή την υπεράσπιση της διαφορετικότητας.
Filed under: Χρηστος Σιμος | Ετικέτες: στρατηγικη, βια, δημοκρατια, δικαιωματα, ιδεολογια
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΙΜΟΥ
Μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη, η συντηρητική αντεπίθεση έχει πάρει πολλές μορφές. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως ο ύψιστος φόβος κάθε μορφής εξουσίας είναι το ενδεχόμενο εξέγερσης. Γι’ αυτό και κάθε κρατικός μηχανισμός που σέβεται τον εαυτό του επιχειρεί, όταν η κατάσταση ξεφύγει από τον έλεγχο, αφενός να καταστείλει και αφετέρου να επαναπροσδιορίσει την κυριαρχία του με σκοπό την αποτροπή επανάληψης εκρηκτικών καταστάσεων.
Filed under: - Εγραψαν, διαβασαμε, μας αρεσαν - | Ετικέτες: στρατηγικη, δημοκρατια, δικαιωματα, εργασια, ιδεολογια, κινήματα
ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΚΟΥΡΑΚΗ
Κάθε απόλυση εργαζομένου είναι ακρωτηριασμός. Είναι η ακρότατη βία. Οι διαφορές δεν λύνονται με το δίκαιο της ιδιοκτησίας ούτε με το δίκαιο της εξουσίας. Οι διαφορές λύνονται από την ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ και στη συγκεκριμένη περίπτωση από τους ίδιους τους εργαζόμενους.
Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι όλοι οι εργαζόμενοι είναι πάντοτε εντάξει στα καθήκοντά τους (και δεν αναφέρομαι στη συγκεκριμένη περίπτωση του Ντίνου Παλαιστίδη). Την αντίθεση όμως δεν την λύνει η μονοπρόσωπη εξουσία, δηλαδή το αφεντικό ή ο διευθυντής, γιατί είναι ανεξέλεγκτος και δεν λογοδοτεί (συνήθως) σε κανέναν. Την αντίθεση την λύνει η συνέλευση της Κοινότητας, με αίσθημα αλληλεγγύης και δικαίου. Και βέβαια η λύση δεν είναι ο εξοστρακισμός. Αυτή η μοίρα επιφυλάσσεται (σπανίως) σε εκείνους που στρέφονται εναντίον της ομάδας.
Στη χώρα μας δυστυχώς δεν υπάρχουν αυτοδιαχειριζόμενες ομάδες εργαζομένων καθώς απέχουμε πολύ από μορφές αυτοθέσμισης της κοινωνίας. Υπάρχει όμως η συνέλευση των εργαζομένων και το σωματείο. Ας αξιοποιήσουμε αυτά κι ας μην διολισθήσουμε στο να αναμένουμε τις αποφάσεις των δικαστηρίων για να πάρουμε θέση για το δίκιο των εργαζομένων. Νόμιμο δεν σημαίνει ότι είναι και ηθικό, ούτε ότι είναι και κοινωνικά δίκαιο. (Τα εργασιακά, τα ασφαλιστικά, τα κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων πετσοκόβονται με ΝΟΜΙΜΟ τρόπο, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους με ΝΟΜΙΜΟ τρόπο εξολοθρεύουν ανθρώπους στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και αλλού)
Όσον αφορά την ΑΓΡΑ, αλλά και κάθε φυσικό πρόσωπο, είναι δίκαιο να αναγνωρίζεται η προσφορά εκάστου, αλλά οι αλλοτινές περγαμηνές δεν μπορεί να αποτελούν διαρκές και ισόβιο διαβατήριο ορθής στάσης. «Το θέμα είναι τώρα τι λες». Όχι δηλαδή τι έχει κάνει η Άγρα γενικά ως τώρα, αλλά πώς πράττει συγκεκριμένα με τον εργαζόμενο Ντίνο Παλαιστίδη.
Οι δε διανοούμενοι αν δεν μπορούν -ως οφείλουν εκ της θέσεώς τους – να υπερασπιστούν τους εργαζόμενους, αν δεν τολμούν να συγκρουστούν, καλύτερα να σιωπούν. Όταν διακυβεύονται τόσο μεγάλα ζητήματα, οι καθωσπρεπισμοί μπαίνουν στην άκρη. Εδώ δεν είναι δημόσιες σχέσεις, είναι σχέσεις ζωής.
Η ΑΥΓΗ με απογοήτευσε. Δεν την δικαιώνω. Η πολιτική των ίσων αποστάσεων (στην καλύτερη περίπτωση) μου είναι ξένη. Περιμένω να επανορθώσει.
Filed under: - Εγραψαν, διαβασαμε, μας αρεσαν - | Ετικέτες: στρατηγικη, αντιεθνικισμος, δημοκρατια, δικαιωματα, ιδεολογια, κινήματα
ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗ ΜΠΟΥΡΝΑΖΟΥ
Εδώ και δύο μήνες μια μεγάλη ιδεολογική και πολιτική μάχη εξελίσσεται στην ελληνική κοινωνία. Μια μάχη με σημασία, ενδιαφέρον, αλλά και μια ιδιοτυπία. Σ’ αυτήν πολεμάει μονάχα μία πλευρά: η ακροδεξιά.
Filed under: Χρηστος Λασκος | Ετικέτες: στρατηγικη, βια, δημοκρατια, δικαιωματα, ιδεολογια, κριση, καταστολη
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΛΑΣΚΟΥ
Είναι δεδομένο πως ζούμε τη χειρότερη στιγμή για μια ολόκληρη γενιά. Εκεί που θεωρούνταν προφανές πως στον αναπτυγμένο κόσμο λίγο ή πολύ το μέλλον θα είναι πρόοδος διαρκής και ευημερία διασφαλισμένη, τα δύο τελευταία χρόνια η κρίση ήρθε να υπενθυμίσει πόσο κακό εμπεριέχει στη δυναμική του την ίδια αυτό που λέμε καπιταλισμό. Κι έχει σημασία να τονιστεί πως η εξέλιξη αυτή ήρθε σε μια περίοδο που του γίνονταν όλα τα χατήρια: τι μαζικές ιδιωτικοποιήσεις, τι αύξηση των ανισοτήτων στο εσωτερικό και στο διεθνές πεδίο σε πρωτοφανές ιστορικά επίπεδο, τι απεριόριστες δυνατότητες για κερδοφόρες επενδύσεις… Όλα υπέρ των κατόχων του κεφαλαίου, όλα τα χαρτιά δικά τους. Τόσο πολύ που είναι τώρα χωρίς δικαιολογίες. Δεν μπορούν να επικαλεστούν εμπόδια στην εύρυθμη λειτουργία των θαυματουργών αγορών, της σπουδαίας αυτής εφεύρεσης παραγωγής πλούτου για κάποιους, δηλαδή, τελικά, για όλους. Δεν μπορούν να υποστηρίξουν πως τους φταίνε οι άλλοι: αντίθετα, οι άλλοι αποδείχτηκαν πολύ μεγαλόψυχοι όταν χρειάστηκαν να τους σώσουν -έστω κι αν δεν ρωτήθηκαν γι’ αυτό.
ΤΟΥ ΜΙΛΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ
Σε τι μοιάζουν η αναντιστοιχία των οικονομικών στοιχείων προς την πραγματική κατάσταση της χώρας και η δημόσια συζήτηση για την ιθαγένεια και τα πολιτικά δικαιώματα των μεταναστών; Η παράθεση εσφαλμένων μη επίκαιρων στοιχείων για την απόδοση της ιθαγένειας σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες από τον επικεφαλής του κόμματος που μέχρι πρότινος κυβερνούσε τη χώρα, είναι κάτι παραπάνω από μια ένδειξη ανεπάρκειας. Συνοδεύοντας το ακροδεξιάς έμπνευσης έωλο και κινδυνολογικό επιχείρημα περί αιτιακής σχέσης ανάμεσα στην πολιτογράφηση των παιδιών που γεννηθήκαν και μεγάλωσαν στη χώρα με την προέλκυση νέων μεταναστών που θα «κατακλύσουν» την Ελλάδα προδίδει την προσπάθεια χειραγώγησης και αποπροσανατολισμού των πολιτών της χώρας, κάποτε ενάντια στο ίδιο τους το συμφέρον: είναι προς το συλλογικό συμφέρον η δημοκρατική συμμετοχή και προστασία όλων των εργαζομένων, και ιδιαίτερα των νεοεισερχόμενων στην αγορά εργασίας, στην Ελλάδα.
Συνέχεια
Filed under: Νασος Θεοδωριδης | Ετικέτες: αντιεθνικισμος, δημοκρατια, δικαιωματα, ιδεολογια
TΟΥ ΝΑΣΟΥ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΜΟΥΣΜΟΥΤΗ
Η πολιτική κοινότητα των Ελλήνων και των Ελληνίδων την περίοδο αυτή βρίσκεται θεσμικά σε μια κρίσιμη καμπή, καθώς φαίνεται να αναμετριέται με τους ίδιους τους όρους της συγκρότησής της. Είναι γεγονός ότι ενώ τις προηγούμενες δεκαετίες η σταδιακή μετατροπή των περισσότερων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε χώρες υποδοχής μεταναστών/τριών είχε συμβάλει στη βαθμιαία μεταβολή της πληθυσμιακής τους σύνθεσης και κατ’ επέκταση στην αντανάκλασή της στις επιμέρους νομοθετικές ρυθμίσεις του δικαίου της ιθαγένειας, η Ελλάδα παρέμενε πεισματικά προσηλωμένη σε ένα μοντέλο διατήρησης θεσμικών «στεγανών» ανάμεσα στις μεταναστευτικές ομάδες και τον βασικό κορμό του ελληνικού πληθυσμού. Φυσικά, ο διαχωρισμός αυτός υπήρξε άρρηκτα συνδεδεμένος με τη φαντασιακή και «κλειστή» προσέγγιση της έννοιας του «έθνους», όπως αυτή έχει επικρατήσει στον ελλαδικό χώρο κατά τους τελευταίους δύο αιώνες.
Filed under: - Εγραψαν, διαβασαμε, μας αρεσαν - | Ετικέτες: δημοκρατια, δικαιωματα
ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΚΟΥΛΟΥΡΗ
Ο διάλογος σχετικά με το αν θα πρέπει να δοθούν πολιτικά δικαιώματα στους μετανάστες έχει αναδείξει δύο αντιμαχόμενες ομάδες, οι οποίες, όπως συχνά συμβαίνει σε παρόμοιες περιπτώσεις, εμφανίζονται με όρους ακραίας αντιπαλότητας και διαφωνίας. Απέναντι στο απόλυτο «ναι» ορθώνεται ένα κατηγορηματικό «όχι». Η εικόνα αυτή καλλιεργείται για πολιτικές και επικοινωνιακές σκοπιμότητες και δεν αποδίδει τις πραγματικές θέσεις των κομμάτων αλλά ούτε και των πολιτών. Συνέχεια
Filed under: - Εγραψαν, διαβασαμε, μας αρεσαν - | Ετικέτες: αντιεθνικισμος, δημοκρατια, δικαιωματα, ιδεολογια
Η Νάντια Ουρμπινάτι δεν βρίσκει αστείο ούτε γραφικό τον Μπερλουσκόνι. Οσο πολλοί συμπατριώτες της και ακόμη περισσότεροι Ευρωπαίοι γελούν με τα απίστευτα καμώματά του, η Ουρμπινάτι κάνει λόγο για μια «πληγή δεσποτισμού» από την οποία υποφέρει η χώρα της και αγωνιά θεωρώντας πως αρνούνται να αντικρίσουν την πραγματικότητα: «Η σημερινή κυβέρνηση είναι πολύ ακραία.
Filed under: - Εγραψαν, διαβασαμε, μας αρεσαν - | Ετικέτες: δημοκρατια, δικαιωματα
ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΤΣΙΜΙΤΑΚΗ
Η πληροφοριακή απελευθέρωση, η διαδραστικότητα, η ηλεκτρονική δημοκρατία δεν είναι κάποιο είδος πανάκειας της εποχής μας. Οι νέες τεχνολογίες, όπως έδειξε η πρόσφατη ανοικτή διαβούλευση για το νομοσχέδιο νομιμοποίησης των μεταναστών, μπορεί να οδηγήσουν στα αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα, αν δεν εντάσσονται σε ένα ολοκληρωμένο πολιτικό σχέδιο και δεν υλοποιούνται σε περιβάλλον ορθού, κριτικού και δομημένου δημοσίου διαλόγου. Εδραιωμένες προκαταλήψεις, φόβοι και μια καλή προσπάθεια χάκινγκ μπορεί να εκτρέψουν τη συζήτηση.
Filed under: Δημοσθενης Παπαδατος-Αναγνωστοπουλος | Ετικέτες: ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, δημοκρατια, δικαιωματα, ιδεολογια, κινήματα
ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ-ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Παρασκευή απόγευμα στην Ερμού, μια ομάδα αστυνομικών καταδιώκει μετανάστες μικροπωλητές, σε ένα επεισόδιο αμείλικτης πάταξης των ενόχων της οικονομικής κρίσης. Οι καταδιωκόμενοι τσουβαλιάζουν άρον-άρον την πραμάτεια τους και τρέχουν όσο πιο γρήγορα γίνεται, με αποτέλεσμα ένα μέρος της να πέφτει στον πεζόδρομο. Απ’ όσους βρίσκονται εκείνη την ώρα στο σημείο, άλλοι παρακολουθούν, ευχόμενοι οι μετανάστες να τα καταφέρουν, άλλοι περνούν αδιάφορα -το κυνήγι μικροπωλητών δεν είναι δα και σπάνιο θέαμα΄ υπάρχει, ωστόσο, και μια τρίτη κατηγορία.
Filed under: - Εγραψαν, διαβασαμε, μας αρεσαν - | Ετικέτες: δημοκρατια, δικαιωματα, κινήματα
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
Εδώ και εβδομάδες διεξάγεται στη Γαλλία μια έντονη δημόσια διαβούλευση περί της γαλλικής εθνικής ταυτότητας. Η εν λόγω συζήτηση επιβλήθηκε από την κυβέρνηση Σαρκοζί τόσο εντός των κρατικών θεσμών όσο και στα ΜΜΕ. Τα ερωτήματα που κυριαρχούν αφορούν την ανακάλυψη των συστατικών της γαλλικής ταυτότητας, την εθνική υπερηφάνεια, τον αποκλεισμό «ακραίων ιδιωμάτων» (π.χ. μπούργκα) από τον γαλλικό πολιτισμό.
Filed under: Νασος Θεοδωριδης | Ετικέτες: αντιεθνικισμος, δημοκρατια, δικαιωματα, ιδεολογια, κινήματα
Η πιο σημαντική τομή που φαίνεται να κομίζουν οι νέες ρυθμίσεις για την απονομή ιθαγένειας σε μετανάστες/τριες συνίσταται στη ρήξη που επέρχεται στην «εθνική ταυτότητα» όπως αυτή είχε διαμορφωθεί στο «συλλογικό φαντασιακό» των Ελλήνων επί πολλές δεκαετίες, λόγω μιας συστηματικής χειραγώγησης της κοινής γνώμης από παντελώς εσφαλμένες και επιστημονικά ατεκμηρίωτες αντιλήψεις περί «ιστορικής και πολιτισμικής συνέχειας».
TOY ΣΠΥΡΟΥ ΑΠΕΡΓΗ
Τα ανθρώπινα δικαιώματα αποτέλεσαν πεδίο επιλεκτικής πολιτικής εκ μέρους αφενός των καπιταλιστικών χωρών και αφετέρου των χωρών του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού. Το γεγονός και μόνο ότι διαμορφώθηκαν δύο μεγάλες ομάδες δικαιωμάτων τα αστικά και πολιτικά αφενός και τα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτισμικά αφετέρου, οι οποίες έλαβαν τη μορφή σχετικών διεθνών συμβάσεων που υιοθετήθηκαν η πρώτη κυρίως από τις καπιταλιστικές χώρες και η δεύτερη από τις χώρες του λεγόμενου «υπαρκτού» σοσιαλισμού δείχνει την επιλεκτικότητα και την υστεροβουλία των δύο μπλοκ του Ψυχρού Πολέμου. Στην ουσία, οι μεν υποστήριζαν τα δικαιώματα που εκτιμούσαν ότι παραβίαζαν οι δε.
Συνέχεια
Filed under: Αγγελος Τσεκερης | Ετικέτες: βια, δημοκρατια, δικαιωματα, καταστολη
ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΤΣΕΚΕΡΗ
Το βασικό πλεονέκτημα του κ. Χρυσοχοΐδη είναι το εξής: τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου δεν τη χρεώνεται η δική του κυβέρνηση, αλλά η προηγούμενη. Το γεγονός αυτό του επιτρέπει να υπερασπίζεται μεν το όργιο αστυνομικής αυθαιρεσίας που παρακολουθήσαμε τις προηγούμενες μέρες, υιοθετώντας όμως παράλληλα διατυπώσεις ευαισθησίας για το δικαίωμα των νέων στη διαδήλωση και τη διαμαρτυρία.
Filed under: - Εγραψαν, διαβασαμε, μας αρεσαν - | Ετικέτες: ΠΑΣΟΚ, βια, δικαιωματα, εξεγερση, καταστολη
ΤOY ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει κάνει μέσα σε δύο μέρες πολλαπλάσιες συλλήψεις και προσαγωγές σε σχέση με τις αντίστοιχες που έκανε η κυβέρνηση της Ν.Δ. τις πρώτες εκρηκτικές μέρες του περσινού Δεκέμβρη. Αν έκανε τον κόπο να μελετήσει την περσινή εξέγερση, θα αντιλαμβανόταν ότι, από τη στιγμή που η κυβέρνηση της Ν.Δ. αρνήθηκε να αντιμετωπίσει το θέμα πολιτικά, αλλά το μετέτρεψε σε απλό ζήτημα τήρησης της τάξης, όχι μόνο δεν κατάφερε να εκτονώσει την κατάσταση, αλλά έδωσε ορίζοντα στις κινητοποιήσεις.
ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΑΒΙΛΑ
Το 1935, η Δάφνη ντι Μωριέ έγραψε ένα διήγημα, την Ταβέρνα της Τζαμάικα. Αργότερα, ο Άλφρεντ Χίτσκοκ σκηνοθέτησε την ιστορία και κινηματογράφησε ένα από τα καλύτερά του θρίλερ. Η ιστορία, η οποία τοποθετείται από τη συγγραφέα στις αρχές του 19ου αιώνα, περιγράφει τη δράση μιας συμμορίας χωρικών της Κορνουάλλης, οι οποίοι λεηλατούν ναυάγια τις νύχτες με τις θύελλες στις απόκρημνες ακτές, εγκαταλείποντας τους ναυαγούς.
ΑΥΓΗ 30/09/2009
ΤΗΣ ΣΙΣΣΥΣ ΒΩΒΟΥ *
Το συντηρητικό πρόσωπό της Ν.Δ. αποκαλύφθηκε κατά τα 5 προηγούμενα χρόνια διακυβέρνησης με τη θεσμική και κοινωνική χειροτέρευση της θέσης των γυναικών. Ιδού μερικά κομβικά σημεία της πολιτικής της για τις γυναίκες:
ΤOY ΔHMHTΡΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Τα τελευταία χρόνια σε όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, βιώνουμε μια μακρόσυρτη συγκυρία εκφυλισμού κομβικών εννοιών της δικαιοκρατικής ιδέας: αυτή είναι η βασική θέση που εκφράζεται στις γραμμές που ακολουθούν. Οι παραπάνω έννοιες αφορούν τον πυρήνα των εγγυητικών λειτουργιών του πολιτεύματος, με πρώτη και καλύτερη την έννοια της ασφάλειας.
Filed under: - Εγραψαν, διαβασαμε, μας αρεσαν - | Ετικέτες: δικαιωματα, καταστολη
ΑΥΓΗ 11/09/2009
Του Παναγιώτη Πάντου*
Ο τραυματισμός ενός 27χρονου από αστυνομικούς πριν από λίγες μέρες δείχνει με τον καλύτερο τρόπο ότι η Ελληνική Αστυνομία, αλλά και γενικότερα η πολιτεία δεν έμαθαν τίποτε από τα συμβάντα αστυνομικής βίας που έχουν αποκαλυφθεί (σταγόνα στον ωκεανό, χωρίς αμφιβολία) τα τελευταία χρόνια. Συνέχεια
(ΑΥΓΗ – ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ 01/09/2009 )
του Κώστα Σταμάτη
Σχετικά πρόσφατα, ο υπουργός Δικαιοσύνης κύριος Δένδιας, στην απέλπιδα προσπάθειά του να δικαιολογήσει ανελεύθερα νομοθετήματα, δήλωσε απερίφραστα ότι η «ασφάλεια» είναι το σπουδαιότερο ατομικό δικαίωμα του πολίτη. Συνέχεια
ΤΟΥ ΝΑΣΟΥ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗ
Ακούγοντας την ανατριχιαστική είδηση των δηλώσεων του υπουργού Δικαιοσύνης για τη θέσπιση ιδιωνύμου «κουκουλοφορίας» διερωτήθηκα τι διαφορετικό θα έκανε ένα καθεστώς που θα προέκυπτε π.χ. ύστερα από κήρυξη στρατιωτικού νόμου για να επιβάλει την «τάξη». Η θεσμική στοχοποίηση και ο προπαγανδιστικός στιγματισμός της φιγούρας του πιθανού «εχθρού» θα συνιστούσε οπωσδήποτε ένα από τα πρώτα μελήματα μιας στρατιωτικής δικτατορίας που θα περιφρονούσε προκλητικά όλα τα δικαιώματα, ανάμεσα στα οποία η ελευθερία της έκφρασης, η ελευθερίας της αμφίεσης με ανάδειξη πολιτικού συμβολισμού, η ελευθερία προφύλαξης από χαφιεδίστικες κάμερες, η ελευθερία αυτοπροστασίας των διαδηλωτών από απαγορευμένα κι επικίνδυνα χημικά αέρια κ.λπ.
Το αστικό κράτος, που κατ’ ευφημισμόν συνηθίζουμε (ακόμη και στην αριστερά) να το αποκαλούμε κράτος δικαίου, δείχνει πια όχι μόνο το απεχθές του πρόσωπο αλλά και την απροκάλυπτα αποκρουστική ταξική του φύση. Ξαφνικά ένιωσε σοκ κι αισθάνθηκε να θίγεται ανεπανόρθωτα από τις (πολιτικά ανόητες και απορριπτέες) πράξεις υλικής βίας που έλαβαν χώρα ένα μεσημέρι. Ίσως αυτό να οφείλεται και στο γεγονός ότι το Κολωνάκι συμβολίζει σημειολογικά το «κάστρο» του συστήματος ως χώρος όπου δραστηριοποιούνται οι πιο επιφανείς παράγοντες του επιχειρηματικού βίου. Η οργή και ο θυμός των ποικίλων αυτόκλητων κηνσόρων της «νοικοκυροφροσύνης» δεν είχε ως ελατήριο τη συναισθηματική τους θλίψη για την πρόκληση υλικών καταστροφών. Τα δάκρυα ήταν κροκοδείλια. Αυτό που κατά βάθος δεν θέλανε να αμφισβητηθεί ήταν η ηθική νομιμοποίηση της ύπαρξης προκλητικού πλούτου και χλιδής δίπλα στη φτώχεια και στην ανέχεια. Αυτό ήταν που τους φανάτιζε όταν ζητούσαν έκτακτα μέτρα και ένταση της καταστολής. Η «δικαίωση» του «θεμιτού» των ταξικών διαφορών. Η «δικαίωση» της βαρβαρότητας, που εμείς θέλουμε να ανατρέψουμε (όχι με σπασίματα τζαμιών, αλλά με ριζικότατες αλλαγές που θα οδηγήσουν τους εν λόγω κυρίους και κυρίες στην απώλεια του ταξικού τους status).
Παρεμπιπτόντως, δεν θυμάμαι παρόμοια αγανάκτηση όταν καταυλισμοί των Ρομά διαλύονται από αστυνομικές δυνάμεις, όταν μετανάστες κατεξευτελίζονται καθημερινά σε απαράδεκτους μαζικούς ελέγχους εγγράφων στο δρόμο (δείγμα κι αυτό εμφανέστατου ολοκληρωτισμού, που συνήθως το ξεχνάμε όταν αφελώς μιλάμε για «αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974»), όταν χειροβομβίδες εκτοξεύονται σε Στέκια Μεταναστών ή όταν ακροδεξιές συμμορίες λυμαίνονται ανενόχλητες τα δυτικά προάστια ψάχνοντας τη λεία τους.
Προτείνω μια «αντιδημοφιλή» στρατηγική: Αφού επαναλάβουμε ότι σε επίπεδο αξιών ασφαλώς δεν μας εκφράζουν (ούτε καν αισθητικά) τα διάφορα ανόητα ξεσπάσματα «γνωστών αγνώστων», θα πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι (συγκριτικά μιλώντας) μας χωρίζει πολύ -μα πάρα πολύ- μεγαλύτερο αξιακό χάος από τους Κολωνακιώτες φετιχιστές της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, δηλαδή ότι θεωρούμε πως με την αυταρχική αστική «δημοκρατία» βρισκόμαστε όχι απλά σε πολιτική διαφωνία αλλά σε διαφορετική όχθη του ποταμού.
Είναι η ώρα να χαλάσουμε τα σχέδιά τους κηρύσσοντας πολιτική ανυπακοή. Με δεκάδες κόκκινες κουκούλες στα οργανωμένα μπλοκ του κόμματός μας, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, προκειμένου (αν τολμάνε) να μας συλλάβουν όλους. Και βεβαίως με θέσεις ριζοσπαστικές και αντι-συστημικές. Ας τον ξαναθυμηθούμε τι λέγαμε τον Δεκέμβρη. Κατάργηση των ΜΑΤ (διότι -προς ανατριχίλα των εκσυγχρονιστών πάσης φύσεως- όλες οι εργατικές διεκδικήσεις είναι δίκαιες). Κατάργηση των Συνοριακών Φρουρών (διότι μόνο τα ανοιχτά σύνορα είναι η ανυπόκριτη απόδειξη της κοινωνικής αλληλεγγύης). Εδώ και τώρα αφοπλισμός της Αστυνομίας στις διαδηλώσεις και στις περιπολίες (αυτονόητο ύστερα από τόσους πολλούς θανάτους). Τα υπόλοιπα θεσμολάγνα αιτήματά μας (καλύτερη εκπαίδευση, αναδιοργάνωση, διακομματική επιτροπή κ.λπ.) ας αφήσουμε να τα διατυπώσουν άλλοι πολιτικοί χώροι, αρμοδιότεροι ημών.
Ο Νάσος Θεοδωρίδης είναι δικηγόρος και μέλος του Τμήματος Δικαιωμάτων του ΣΥΝ
kokkinoprasinodiktyo.wordpress.com 