Ο Τζων Γκραίυ (γενν. 1948) πολιτικός φιλόσοφος και μέχρι πρόσφατα καθηγητής ευρωπαϊκής σκέψης στο London School of Economics, ξεκίνησε την ακαδημαϊκή σταδιοδρομία του μελετώντας το έργο του Τζων Στιουαρτ Μιλ και του Φρήντριχ Χάγιεκ. Τη δεκαετία του 1980 υπήρξε ένθερμος οπαδός του φιλελευθερισμού και της κυβέρνησης Θάτσερ, στη συνέχεια όμως αποτέλεσε έναν από τους σφοδότερους κριτικούς της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Στα ελληνικά κυκλοφορούν πέντε βιβλία του,  με γνωστότερο την Απατηλή αυγή (εκδ. Πόλις). Το βιβλιοκριτικό δοκίμιο που ακολουθεί εκκινεί από το έργο τού Raymont Plant The Neoliberal State (Oxford University Press, 2009) και δημοσιεύθηκε, με τίτλο «The nanny diaries», στο New Statesman, στις 7.1.2010.

ΤΟΥ ΤΖΩΝ ΓΚΡΑΙΥ

Οι νεοφιλελεύθεροι ήθελαν να περιορίσουν το εύρος της εκτελεστικής εξουσίας, αλλά το αποτέλεσμα της πολιτικής τους είναι μια τεράστια επέκταση των κρατικών εξουσιών. Απορρυθμίζοντας το χρηματοπιστωτικό σύστημα άφησαν τις τράπεζες ελεύθερες να κερδοσκοπούν, κι αυτές το έκαναν με ενθουσιασμό και χωρίς δισταγμούς. Το αποτέλεσμα ήταν μια συσσώρευση τοξικών προϊόντων που απείλησε το σύνολο του τραπεζικού συστήματος. Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να παρέμβει για να σώσει το σύστημα από την αυτοκαταστροφή, αλλά με το αναπόφευκτο τίμημα να υπερχρεωθεί η ίδια.

Συνέχεια →

TOY ΧΑΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΤΟΥ

Τους τελευταίους μήνες, εκτός από όσα καταιγιστικά συμβαίνουν στο πεδίο της «κρίσης» και της αντεπίθεσης των ελίτ ενάντια στα εργατικά δικαιώματα, παρακολουθούμε στην εγχώρια πολιτική και έναν καταιγισμό πρωτοβουλιών του νεοσύστατου υπουργείου Περιβάλλοντος που σχετίζονται με την «πράσινη ανάπτυξη». Στο πλαίσιο αυτό, έχουν δρομολογηθεί κυβερνητικά μέτρα σε πολλούς τομείς, ενώ υπάρχει μεγάλη «κινητικότητα» του ΥΠΕΚΑ, με συνέδρια και εξαγγελίες.

Συνέχεια →

Μια συζήτηση των «Ενθεμάτων» με τον Γεράσιμο Μοσχονά

Το δίλημμα «προγραμματική» ή «αντισυστημική» αντιπολίτευση είναι ψευδές

Ένα από τα θέματα που απασχολούν τη συζήτηση στον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα είναι «προγραμματική» ή «αντισυστημική» αντιπολίτευση. Το θίξατε πρόσφατα σε μια ομιλία σας.

Οι εκλογείς δεν διαβάζουν τα μακροσκελή προγράμματα. Επηρεάζονται όμως από τα «μεγάλα θέματα», από τις μεγάλες κεντρικές προτάσεις ενός κόμματος, όπως αυτές αναδεικνύονται από τους ηγέτες και τη δημόσια δράση του κόμματος, επηρεάζονται από τους ξεκάθαρους στόχους και τις ισχυρές ιδέες για την πορεία μιας χώρας ή ενός κοινωνικού τομέα. Οι πολιτικές ταυτότητες συγκροτούνται και μεταλλάσσονται γύρω από προγραμματικά και ιδεολογικά «κομβικά σημεία» που προσφέρουν στη κοινωνία προτάσεις πολιτικής για το παρόν και το μέλλον. Μια από τις διαδεδομένες πλάνες της εποχής μας είναι ότι τα προγράμματα «δεν μετράνε». Νομίζω ότι τα κομματικά προγράμματα μετράνε σήμερα περισσότερο από ποτέ. Έστω και αν τα διαβάζουν ελάχιστοι, διότι πράγματι μόνο ελάχιστοι τα διαβάζουν.

Συνέχεια →

Εμείς, πολιτικοί παράγοντες μέλη του Κόμματος Die Linke, που ασχολούμαστε με τα ευρωπαϊκά και οικονομικά θέματα στη Γερμανική Ομοσπονδιακή Βουλή, εκφράζουμε, με αφορμή και τη γενική απεργία της περασμένης Τετάρτης στην Ελλάδα, την ολόπλευρη αλληλεγγύη μας στους απεργούς.

Εκφράζουμε τον αποτροπιασμό μας για την άνευ προηγουμένου εκστρατεία που έχει ενορχηστρωθεί με στόχο την Ελλάδα. Η δύσκολη θέση της χώρας γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης για την ενεργοποίηση προκαταλήψεων. Οι πολίτες της Ελλάδας, γυναίκες και άνδρες, κατασυκοφαντούνται, κατηγορούνται ότι είναι «κατά συρροή ψεύτες και ότι συστηματικά παραποιούν τα στατιστικά στοιχειά», ότι συνεχώς κατεργάζονται » ύπουλες πολιτικές».

Οι Έλληνες, δήθεν, ζουν σ’ έναν «παράδεισο» απ’ τον οποίο «επειγόντως πρέπει να απαλλαγούμε». Στο στόχαστρο, όμως, των νεοφιλελεύθερων μέσων ενημέρωσης και πολιτικών παραγόντων δεν βρίσκεται μόνον η Ελλάδα.

Συνέχεια →