Μπαίνουμε σε μια περίοδο κρίσιμη: Από τη δράση της αριστεράς,από τη δράση μας, θα εξαρτηθούν πολλά. Τόσο το επίπεδο των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, όσο και ο συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων, η σταθερότητα – ακόμη και η επιβίωση του πολιτικού τοπίου που ονομάσαμε « δικομματισμό».
Σ’ αυτήν την περίοδο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπαίνει σαν άγραφο χαρτί: στις Διακηρύξεις του ‘03 και του ’07,στα εκλογικά προγράμματα μας, στους «15 άμεσους στόχους πάλης» δεσμευτήκαμε στην πάλη για την ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού, στην αντίθεση στον δικομματισμό και την κεντροαριστερά, στην αναφορά στον στρατηγικό στόχο του σοσιαλισμού. Αυτά είναι κεκτημένα. Δεν μπορούν να τεθούν σε αναθεώρηση ή αμφισβήτηση. Είναι μια στέρεα βάση πάνω στην οποία έχουμε το καθήκον να χτίσουμε, να περιγράψουμε τη γραμμή μας για τη νέα κατάσταση που δημιουργήθηκε μετά τις εκλογές. Αντιμετωπίζουμε πλέον μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση . Μια κυβέρνηση που σε ελάχιστο χρόνο βιάστηκε να αποδείξει ότι θα ακολουθήσει την πορεία όλων των ευρωπαϊκών σοσιαλδημοκρατικών.
Σύμφωνα με την συζήτηση και τον προβληματισμό που αναπτύχθηκε η παρούσα Πανελλαδική Σύσκεψη κατέληξε :
1. Άμεση υλοποίηση των αποφάσεων της 1ης Πανελλαδικής Σύσκεψης: Γραφείο Τύπου και εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, έκδοση περιοδικού και λειτουργία του site με συντακτική επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ. Συγκρότηση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.
2. Βασικά «κύτταρα» της οργανωτικής συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι Τοπικές, Νομαρχιακές και κλαδικές Επιτροπές . Λειτουργούν με κέντρο την Συνέλευση των μελών που έχει το δικαίωμα να αποφασίσει – με συναίνεση ή ενισχυμένη πλειοψηφία- για τα τοπικά ή Νομαρχιακά ή Κλαδικά, πολιτικά ζητήματα και για την ανάδειξη της Συντονιστικής Γραμματείας κάθε επιτροπής.
3. Θεσπίζεται η έννοια του «μέλους» του ΣΥΡΙΖΑ, σε άμεση σύνδεση με τις Τοπικές ή Νομαρχιακές (ή και «θεματικές» όπου έχει αναπτυχθεί ουσιαστική δράση και συμμετοχή) επιτροπές του. Σε κάθε Επιτροπή δημιουργείται Ενιαίο Μητρώο Μελών που περιλαμβάνει τα μέλη των συνιστωσών, αλλά και τους/τις ανένταχτους/ανένταχτες. Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ εφοδιάζονται με «κάρτα μέλους» με ευθύνη της αντίστοιχης επιτροπής.
4. Κορυφαίο σώμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη. Συγκαλείται τακτικά μια φορά το χρόνο και έκτακτα –με ευθύνη της Γραμματείας-όταν προκύπτει σοβαρό θέμα. Οι αντιπρόσωποι ορίζονται με αποφάσεις των Τοπικών –Νομαρχιακών –Κλαδικών Επιτροπών με συναίνεση ή εκλογή ,με μέριμνα για πλουραλιστική εκπροσώπηση ,ώστε η σύνθεσή της να καθίσταται ισχυρή και αναμφισβήτητη.
5. Την ευθύνη ανάμεσα σε δύο Πανελλαδικές Συνδιασκέψεις έχει η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ. Συγκροτείται με την μέθοδο της συναίνεσης. Συμμετέχει τουλάχιστον ένας ή μια εκπρόσωπος από κάθε συνιστώσα και ανένταχτοι-ες (σε αριθμό και σύνθεση που κάθε φορά συμφωνούνται στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη).
6. Ενισχύεται αποφασιστικά το Ταμείο ΣΥΡΙΖΑ ώστε να διασφαλίζεται η κεντρική και τοπική λειτουργία του.
7. Για όλα τα υπόλοιπα ζητήματα -όσα αναπτύχθηκαν στην παρούσα Πανελλαδική Συνδιάσκεψη αλλά και όποια μπορεί να προκύψουν κατά την εμβάθυνση των ζητημάτων- συγκροτείται ανοιχτή Επιτροπή που αναλαμβάνει σε συνεργασία με τη Γραμματεία να διερευνήσει και να προετοιμάσει τη συζήτηση για την επόμενη σαφώς συγκροτημένη 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη με τη συμμετοχή αντιπροσωπειών απ΄ όλες τις τοπικές, κλαδικές και θεματικές επιτροπές. Αυτή θα συγκληθεί μέσα στο 2010, με προσπάθεια να πραγματοποιηθεί στο πρώτο εξάμηνο του έτους.
Μπορείτε να επισκεφθείτε το blog της Πρωτοβουλίας Ενταγμένων σε Συνιστώσες και Ανένταχτων για την Ανασύνθεση της Αριστεράς και τον Μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ πατώντας εδώ
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ
Ο Λόρδος Κέινς παρότρυνε να κάνουμε βραχυπρόθεσμες προβλέψεις, γιατί «μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί». Η συζήτηση για τις συντάξεις κινείται προς την αντίθετη λογική: οι μακροπρόθεσμες προβλέψεις των επαϊόντων «σκοτώνουν» τους εργαζόμενους βραχυπρόθεσμα. Προβλέψεις τελείως υποθετικές, που βασίζονται στην άλογη λογική του νεοφιλελευθερισμού. Σταθερά υποστηρίζουν πως αν δεν αυξηθούν άμεσα τα όρια ηλικίας, το σύστημα θα έχει χρεοκοπήσει λόγω της σχέσης εργαζομένων-συνταξιούχων. Λάθος υπολογισμός. Η συντριπτική πλειονότητα των νέων θέσεων εργασίας είναι εποχικές και ανασφάλιστες. Όσο περισσότερο ένας «γέρος» παραμένει στην εργασία τόσο ένας «νέος» μένει εκτός. Είναι απλή πράξη αριθμητικής : + α – α = 0. Εκτός βέβαια αν σκοτώνουμε τους “γέρους” ως μη παραγωγικούς.
ΤΟΥ ΕΥΘΥΜΗ ΠΑΠΑΒΛΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
Είναι βέβαιο ότι ο βράδυ της 29ης Νοεμβρίου ή μια εβδομάδα αργότερα η ΝΔ θα έχει νέο πρόεδρο. Είναι όμως εξαιρετικά δύσκολο να προβλέψει κανείς με ακρίβεια τις εξελίξεις στο νεοδημοκρατικό στρατόπεδο, αν και η διάσπαση του κόμματος δεν φαίνεται προς το παρόν ορατή. Μπορούμε ωστόσο βάσιμα να πιθανολογήσουμε τις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσει ο νέος αρχηγός: υπόγεια αμφισβήτηση, πληθωρισμός φιλοδοξιών, έλλειψη υλικών και συμβολικών πόρων θα θέσουν σε δοκιμασία το εκλογικό του κεκτημένο. Αντιμέτωπος με αυτές τις προκλήσεις είναι αναγκασμένος να αναπτύξει μια σύνθετη και ευέλικτη στρατηγική προκειμένου να διασφαλίσει τη συνοχή και τη σταθερότητα της ηγεσίας του. Μια στρατηγική που θα μπορούσε να συνοψισθεί στο δίπτυχο αυταρχισμός και συναίνεση.
Filed under: - Εγραψαν, διαβασαμε, μας αρεσαν - | Ετικέτες: πολιτισμός, δημοκρατια, ιστορια, ιδεολογία, κομμουνισμος
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΑΛΜΠΑΝΗ
Για να είμαι ειλικρινής το Ψυχή Βαθιά του Παντελή Βούλγαρη μού φάνηκε καλύτερο από ό,τι περίμενα -περίμενα τα χειρότερα. Όχι ότι πρόκειται για πολύ σπουδαίο σινεμά -και οι χαρακτήρες δεν αναπτύσσονται και η ευκολία του συναισθηματισμού δεν αποφεύγεται. Όπως επίσης είναι καταφανής η σεναριακή προσαρμογή των ιστορικών γεγονότων στην προκρούστειο κλίνη της «εθνικής συμφιλίωσης» -οι μεν στρατηγοί του Εθνικού Στρατού παρουσιάζονται ως κατά βάθος ψυχούλες, στο δε Δημοκρατικό Στρατό δεν μάχεται ούτε μισός εθνικά Μακεδόνας… Ωστόσο, η ταινία βλέπεται χωρίς πλήξη, και σε ό,τι αφορά την πολιτική τοποθέτησή της, μού φαίνεται μάλλον υπερβολικός ο χαρακτηρισμός της ως η «Ελένη» της εποχή μας. Η ιστορική ανάγνωση που κάνει, θα ταίριαζε πιο πολύ στο υφιστάμενο μετασοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ (γι ‘αυτό άλλωστε άρεσε και σε τόσους από τον Συνασπισμό…), παρά σε μια τραμπούκικη ακροδεξιά τύπου Γκατζογιάννη.
Συνέχεια
Filed under: Δημοσθενης Παπαδατος-Αναγνωστοπουλος | Ετικέτες: στρατηγικη, Ευρωπη, ΣΥΡΙΖΑ, δημοκρατια
ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ-ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Αν η αριστερά είναι μία και ταυτόχρονα πολλές, μπορούμε –καταχρηστικά έστω, αλλά επ’ουδενί παραδοξολογώντας– να υποστηρίξουμε ότι υπάρχουν τόσες «δημοκρατίες» όσες και «αριστερές». Για μια από αυτές, φέρ’ ειπείν, «η δικτατορία του προλεταριάτου είναι η πιο πλέρια δημοκρατία»· για μια άλλη, η δημοκρατία εξαντλείται στις εκλογές και τον «πλουραλισμό»· μια τρίτη, τέλος, δεν βλέπει στις εκλογές και τους θεσμούς παρά «τεχνάσματα» των κυρίαρχων για να ξεγελούν και να ενσωματώνουν τους κυριαρχούμενους. Διάφορες εκδοχές της αριστεράς, εξάλλου, ακόμα κι αν ομνύουν στη δημοκρατία, αντιμετωπίζουν το ζήτημα με θεωρητικούς-προπαγανδιστικούς όρους και σαν αυτό να αφορά αποκλειστικά την κριτική στις αυταρχικές εκτροπές της αστικής δημοκρατίας ή μια «οραματικού» χαρακτήρα συζήτηση για το σοσιαλιστικό αύριο που δεν δημιουργεί δεσμεύσεις σε πρακτικές για το αριστερό πολιτικό υποκείμενο, παρά μόνο αποσπασματικές και συμβολικού χαρακτήρα διευθετήσεις· αναπόφευκτες συνέπειες, ο «φόβος των μαζών» και ο αποκλεισμός τους από τις αποφάσεις, η υποκατάστασή τους από υπερεξουσιοδοτημένα όργανα, «χαρισματικές» ηγεσίες και διαδικασίες απόσπασης της συγκατάθεσης ή προσχηματικής διαβούλευσης.
Συνέχεια
ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ
Το καλοκαίρι του 1795 ο Γκαίτε έγραψε για το περιοδικό Horen, που έβγαζε ο φίλος του ο Σίλερ, ένα παραμύθι και το ονόμασε Το παραμύθι (κυκλοφορεί στα ελληνικά με τις όμορφες ζωγραφιές της Μπάρμπαρας Κουζέλη από τις εκδόσεις Νήσος). Στο Παραμύθι εκτυλίσσεται το ξεμάγεμα ενός μαγεμένου κόσμου. Έχω την υποψία ότι από εκεί πήρε ο Μαξ Βέμπερ αργότερα την ιδέα να χαρακτηρίσει «απομάγευση» την ανάδυση του αστικού κόσμου. Στο τέλος του Παραμυθιού, όμως, ο Γκαίτε ξαναμαγεύει τον ξεμαγεμένο κόσμο, και οι άνθρωποι, που δεν είναι πια δεμένοι «εν δυνάμεσι και εν ισχύσεσι του αγρού», μαυλίζονται από το χρήμα. Αν ο νους του αναγνώστη πηγαίνει στον μαρξικό «φετιχισμό» και στην «Κριτική Θεωρία» της Σχολής της Φραγκφούρτης, δικαίως πηγαίνει, αλλά ο Γκαίτε προηγήθηκε.
Ο ΙΟΣ
Η πένθιμη παράσταση που στήθηκε με κεντρικό σκηνικό το «διάλογο» για το χρονίως προβληματικό ασφαλιστικό σύστημα, δεν είναι καινούργια. Στην αρχή διοχετεύονται τα «στοιχεία»: τόσα δις ευρώ λείπουν από τις ανείσπρακτες εισφορές των εργοδοτών, τόσα δις ευρώ πρέπει να πληρώνει ο κρατικός προϋπολογισμός για τις συντάξεις του όλο και πιο «γερασμένου» πληθυσμού, τόσα εξατμίστηκαν από τις «επενδύσεις» (δομημένα ομόλογα κ.λπ) των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, τόσα δις ευρώ «σπαταλιούνται» σε φάρμακα και υπηρεσίες υγείας κ.ο.κ. Συνέχεια
Εποχή 22-11-2009
(ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ)
Όχι στη βία κατά των γυναικών
Δεν σωπαίνω!
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ: Δέχτηκε επίθεση με βιτριόλι για την συνδικαλιστική της δράση ως γραμματέας σωματείου καθαριστριών
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΚΟΥΛΙΩΝΗ: Βρέθηκε νεκρή μετά τους αγώνες της κατά των εξευτελιστικών πρακτικών εις βάρος των γυναικών στις φυλακές
30ΧΡΟΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ: Ακρωτηριάστηκε με αλυσοπρίονο από τον εν διαστάσει σύζυγό της στην Καλαμάτα μπροστά στα δύο ανήλικα παιδιά τους 25 ΧΡΟΝΗ ΔΑΣΚΑΛΑ: Αποκεφαλίστηκε από τον σύζυγό της στην Σαντορίνη
ΑΛΙ ΖΑΧΙΡΑ: Οικιακή βοηθός την οποία έριξε η εργοδότριά της από το δεύτερο όροφο
Για τις 5 αυτές γυναίκες – θύματα βίας μάθαμε, λιγότερα ή περισσότερα. Για τις «ανώνυμες» γυναίκες που δολοφονήθηκαν από τον νυν ή πρώην σύντροφο/σύζυγό τους τον τελευταίο χρόνο γνωρίζουμε πολύ λίγα. Συνέχεια
ΤΗΣ ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΑΥΤΑΝΤΖΟΓΛΟΥ
Ο χρόνος αποτελεί ένα συνεχές διακύβευμα, εισχωρεί παντού. Ανέκαθεν ο έλεγχος του χρόνου προβλημάτιζε την εξουσία. Στην Ελληνική μυθολογία, η κατάργηση της ροής του, η άρνηση του μέλλοντος, αποτελούν ένα από τα βασικά στοιχεία των σχέσεων του Κρόνου, (βασιλιά των Τιτάνων και πατέρα του Δία) και του Χρόνου (της απαρχής του σύμπαντος). Η σύγχυση και ταύτιση του Χρόνου με τον πατροκτόνο Κρόνο, η υποκατάσταση του Κρόνου με το Χρόνο έχει δημιουργήσει ένα άλυτο μέχρι σήμερα αίνιγμα, στο οποίο εμπλέκονται ο χρόνος, ο χώρος, η εξουσία, η βία και το θείο. Στην Κίνα, η ρύθμιση του χρόνου αποτελούσε προνόμιο της υπέρτατης εξουσίας: οι αυτοκράτορες είχαν την αποκλειστική κατοχή και χρήση των ωρολογιών, ώστε ούτε οι μανδαρίνοι να μην διαθέτουν δικό τους χρόνο, και να είναι αδιάκοπα στη διάθεσή τους. Η Γαλλική Επανάσταση όπως και το Σοβιετικό καθεστώς θεσπίσαν νέα ημερολόγια με δηλωμένους στόχους την εξορθολογισμό, την εμπέδωση του νέου, τη ρήξη με το παρελθόν, τον περιορισμό ή και την κατάργηση της θρησκείας, γνωρίζοντας ότι o χειρισμός του χρονολογικού χρόνου αποτελεί αποτελεσματικότατο εργαλείο κοινωνικού ελέγχου. Τα Ευρωπαϊκά Κράτη με το σχολείο , μέσα από τη διαδικασία της εκπαίδευσης, πέραν της μετάδοσης των γνώσεων, επέβαλαν την έννοια του ωραρίου και την πειθαρχία της εργασίας στα παιδιά.
Filed under: Αγγελος Τσεκερης
ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΤΣΕΚΕΡΗ
Το 1972 η χούντα έδειχνε να χαλαρώνει λίγο τα λουριά. Ανέκδοτα, νούμερα επιθεώρησης, ακόμα και κάποιες εκδόσεις βιβλίων έσπαγαν κάπως το κλίμα της στρατοκρατίας. Οι αριστεροί παρακολουθούσαν τα βήματα φιλελευθεροποίησης του Μαρκεζίνη (τον οποίο πάντως κανείς πλην κάποιων ιστορικών μας ηγετών δεν έπαιρνε σοβαρά) περιμένοντας κυρίως να δοθεί αμνηστία και να κλείσουν οι εξορίες.
Πρόταση μελών του ΣΥΡΙΖΑ, ενταγμένων και ανέντακτων σε Συνιστώσες, για την Οργανωτική και Πολιτική Συνδιάσκεψη του Νοέμβρη
Το θετικό εκλογικό αποτέλεσμα, στις γνωστές αντίξοες συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί το τελευταίο διάστημα πριν τις εκλογές (δεν είμαστε όλοι εξίσου υπεύθυνοι γι’ αυτές τις συνθήκες!) αποτελεί μια δεύτερη ευκαιρία και δυνατότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κόσμος του, έστειλε μήνυμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αναγκαίος, ότι η ενότητα και η ριζοσπαστική – κινηματική του φυσιογνωμία, μαζί με τον σαφή, ριζοσπαστικό και συνεκτικό πολιτικό λόγο, είναι προϋπόθεση για τις επόμενες μάχες και αγώνες . Στη νέα φάση, θα φανεί αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι συνεπής σε όσα είπε προεκλογικά. Αν θα σταθεί με επάρκεια και χωρίς ταλαντεύσεις, στο πλευρό της «ξεχασμένης» κοινωνίας, στο πλευρό του κόσμου της εργασίας, των ανέργων, των φτωχών, των νέων, των γυναικών, των μεταναστών, των χωρίς φωνή.
Σε αυτή τη νέα φάση χρειαζόμαστε μια αριστερά ανοιχτή, μαχητική, σύγχρονη, ταξική και ανταγωνιστική, αντικαπιταλιστική, κινηματική, μια αριστερά έτοιμη να υποδεχτεί προωθητικά τη δυσαρέσκεια από την εφαρμοζόμενη πολιτική των διακρίσεων και των ανισοτήτων, μια αριστερά που θα μπορεί να οργανώνεται και να οργανώνει, που θα συμμετέχει ενεργά στα πολύμορφα κινήματα και τους αγώνες.
Υπό αυτή την έννοια είναι αναγκαία παρά ποτέ η ριζική ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ, η ύπαρξή του παντού, ως πρωτότυπης μορφής συνεργασίας κομμάτων, οργανώσεων, καθώς και αγωνιστών της αριστεράς, της οικολογίας και των κινημάτων, που δεν ανήκουν σε κάποια οργάνωση, αλλά απευθείας εντάσσονται στον ΣΥΡΙΖΑ και στις δραστηριότητές του.
Είναι αναγκαίο σήμερα περισσότερο από ποτέ να αναδειχθεί και να καταξιωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτική έκφραση της κοινωνικής αριστεράς, που καθημερινά σε όλη την Ελλάδα ανοίγει πολλαπλά μέτωπα, παίρνει πρωτοβουλίες και δρα ενωτικά.
Ο στόχος αυτός απαιτεί αναβάθμιση, επικαιροποίηση, απασαφήνιση και εμβάθυνση του πολιτικού πλαισίου του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτή την αναβάθμιση πρέπει να συμμετέχουν όλες και όλοι, ενισχύοντας τη δημοκρατική οργάνωσή μας.
Filed under: Χρηστος Λασκος
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΛΑΣΚΟΥ
Πηγαίνοντας προς την Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ διευκρινίζεται όλο και περισσότερο το διακύβευμα σε ό,τι αφορά το ουσιώδες. Η παρέμβαση του προέδρου του ΣΥΝ το τελευταίο διάστημα νομίζω πως βοήθησε στη διευκρίνιση αυτή. Το δίλημμα, λοιπόν, μπροστά στο οποίο βρίσκεται η πολιτική μας παράταξη γίνεται σαφές: μετασχηματισμός του -με τις σωστές μεταβατικές διαδικασίες και τον αντίστοιχα οργανωμένο πολιτικό διάλογο χωρίς προαπαιτούμενα, πλην της δημοκρατίας- σε ενιαίο πολυτασικό ή ομοσπονδιακό πολιτικό φορέα ή διατήρησή του ως έχει.
Συντάσσομαι με το πρώτο. Γι’ αυτό και θεωρώ πως πρέπει να προχωρήσουμε σε γενναίες κινήσεις που ενισχύουν αυτήν την κατεύθυνση. Έχουμε σήμερα ήδη εκείνες τις συμπτώσεις που μας επιτρέπουν να κάνουμε όλα τα αναγκαία μεταβατικά βήματα, στα οποία θα αναγνωρίζονται όλοι ανεξαρτήτως της σημερινής τους άποψης για το θέμα του ενιαίου φορέα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να συνεχίσει, όπως μέχρι σήμερα, πράγμα που νομίζω είναι αντιληπτό ακόμη και στους υποστηρικτές της «συνέχειας». Φοβίες, συντηρητισμός, ή, σε άλλες περιπτώσεις, και απέχθεια προς το σχήμα είναι που τους οδηγούν σε μια τέτοια τοποθέτηση.
Όσες και όσοι πιστέψαμε και εργαστήκαμε για την, χωρίς καμιά αμφιβολία σωτήρια, αριστερή στροφή του κόμματος και ξέρουμε πόσο στενά είναι αυτή δεμένη με την επιλογή ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να σκεφτούμε τι σημαίνει η κάθε μας επιλογή. Επιλογές που φαίνονται «μέσες» δεν είναι στην πραγματικότητα τέτοιες στο μέτρο που δεν απαντούν στην ανάγκη για μέλη ΣΥΡΙΖΑ με πραγματικές δυνατότητες συμμετοχής στα ουσιώδη, διαδικασίες και θεσμούς που να υλοποιούν αυτές τις δυνατότητες, ρυθμίσεις που διαφυλάσσουν την αυτονομία των συνιστωσών, αποδοχή της μεγάλης σημασίας που έχει η διαμόρφωση χώρων υποδοχής για τον μεγάλο κόσμο της αριστεράς, που δεν βρίσκεται ακόμη μέσα, αλλά θα το ήθελε.
Αυτά τα κάνει η πρόταση του Κοκκινοπράσινου. Από την άλλη, βάσει όσων προτάσεων έχουν μέχρι στιγμής κατατεθεί στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται να μπορεί να αποτελέσει σημείο σύγκλισης για τις περισσότερες. Αποτελεί, λοιπόν, τη βάση στην οποία μπορούμε να στηρίξουμε μια σοβαρή πρόταση του κόμματος.
Filed under: - Εγραψαν, διαβασαμε, μας αρεσαν -
ΤΗΣ ΣΙΣΣΥΣ ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΟΥ
Έτσι όπως είμαι τίποτα δεν είμαι, αν δεν
έχω, όπως είμαι, ασφάλεια.
Μακμπέθ, (πράξη Γ΄ σκ.1)
Αυτά λέει ο Μακμπέθ όταν συλλογιέται μόνος του το φονικό που έκανε για τη φιλοδοξία του. Σκότωσε τον νόμιμο βασιλιά της Σκωτίας, τον καλό Ντάνκαν, για να ανέβει αυτός στον θρόνο. Μετά το φονικό τον ζώνει η ανασφάλεια και ο τρόμος, ενώ στην ψυχή του αναδεύεται το παράπονο για αυτό που ο ίδιος έκανε, με τη δική του βούληση, ρίχνοντας το φταίξιμο στους άλλους. Και πλήρης αυτοοικτιρμού συνεχίζει: «Μου ‘βαλαν στο κεφάλι μου ένα στείρο στέμμα / κι ένα άγονο μου δώσαν να κρατήσω σκήπτρο, / που άλλος θα μου το αδράξει, ξένο χέρι κι όχι / δικός μου γιός» (πράξη Γ΄ σκ. 1).
TOY ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΑΒΑΤΣΗ
Ο προϋπολογισμός σαν κορυφαία συνολικοποίηση των δημοσίων οικονομικών του συλλογικού κεφαλαιοκράτη, του κράτους, είναι σε κάθε περίπτωση το πεδίο όπου οι προτεραιότητες, προερχόμενες από το βασίλειο των αναγκαιοτήτων του, απαιτούν εθνικά υπεύθυνη αντιπολίτευση. Επειδή όμως εμείς στοχεύουμε στο βασίλειο της Ελευθερίας οφείλουμε να διαβάζουμε τους πολιτικούς χειρισμούς που αυτός υποκρύπτει
Για την οργανωτική ανασυγκρότηση και τη δημοκρατία στο ΣΥΡΙΖΑ
Το ζήτημα που θέτει η νέα περίοδος, που άνοιξε με την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ και την συντριβή της Νέας Δημοκρατίας, μπορεί να διατυπωθεί ως εξής: Με ποιο τρόπο θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπολίτευση στο ΠΑΣΟΚ και τι οργανωτικές δομές απαιτούνται για κάτι τέτοιο; Το μεγάλο στοίχημα του ΣΥΡΙΖΑ, από δω κι εμπρός, είναι η διατύπωση μιας γενικής πολιτικής πρότασης και ακόμα περισσότερο, κατά πόσο οι κεντρικές ιδέες αυτής της πρότασης μπορούν να αποτελέσουν πειστικά κινηματικά εργαλεία. Από τις κατευθύνσεις της οικονομικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ προκύπτει ότι οι επιθέσεις σε μισθούς ,συντάξεις και ασφαλιστικά δικαιώματα θα συνεχισθούν και θα ενταθούν. Δεν υπάρχει πολιτική βούληση αντιμετώπισης της καλπάζουσας ανεργίας, της υποαπασχόλησης, της μαύρης εργασίας και της ακρίβειας ,που θα πλήξει ακόμη περισσότερο τα λαϊκά εισοδήματα με τη σχεδιαζόμενη αύξηση των έμμεσων φόρων. Οι κοινωνικές αντιστάσεις είναι περιορισμένες, κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός στο επίπεδο των κορυφαίων οργανώσεων παροπλίζουν το συνδικαλιστικό κίνημα. Ο συσχετισμός δυνάμεων κεφαλαίου εργασίας είναι δραματικά δυσμενής.
Για να είναι αποτελεσματικός ο ΣΥΡΙΖΑ και να ανταποκριθεί στις λαϊκές προσδοκίες πρέπει να πραγματοποιήσει ριζικές αλλαγές στις δομές και τον τρόπο λειτουργίας του. Εκτός από τη μαχητική και ασυμβίβαστη με το νεοφιλελευθερισμό αντιπολίτευση στη Βουλή απαιτείται συστηματική και έντονη προσπάθεια οργάνωσης στους χώρους εργασίας και κατοικίας. Με στόχο την αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα ,την τοπική αυτοδιοίκηση, τους αγροτικούς συλλόγους ,την ενίσχυση πρωτοβουλιών ενεργών πολιτών και την οργάνωση, από τα κάτω, μαζικών ταξικών αγώνων και αντιδράσεων στα αντιλαϊκά μέτρα και την πολιτική του δικομματισμού.
Αναγκαία συνθήκη η δημοκρατική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ με τη συμμετοχή των μελών, όχι μόνο στην εκτέλεση, αλλά στη λήψη των αποφάσεων. Γιατί οι αποφάσεις κορυφής, οι τεχνικές της ομοφωνίας και των διαπραγματεύσεων που ακολούθησε ο ΣΥΡΙΖΑ την προηγούμενη περίοδο έχουν αποτύχει. Από την άλλη η ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναγνωρίσιμη και ανταγωνιστική όχι μόνο στο νεοφιλελεύθερο δικομματικό πολιτικό σύστημα αλλά και ιδιαίτερη απέναντι στις άλλες εκδοχές της Αριστεράς. Το ίδιο και το «σώμα» του ΣΥΡΙΖΑ που το αποτελούν οι ενταγμένοι σε συνιστώσες και οι ανέντακτοι, άνδρες και γυναίκες, που απέδειξε σε όλες τις πολιτικές μάχες ότι αποτελούν την ελπίδα για την ανασύνταξη και την ανασύνθεση της Αριστεράς. Με δυο λόγια έχουμε σήμερα τις 2 απαραίτητες προϋποθέσεις για να προχωρήσουμε σε ρεαλιστικά βήματα, κοινής αποδοχής, τόσο για την οργανωτική ανασύνταξη του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και για τη δημοκρατική του εμβάθυνση. Συνεκτιμώντας τις προτάσεις που έχουν κατατεθεί στο Συνασπισμό, στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το δημόσιο διάλογο που διεξάγεται στις γραμμές της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς εκτιμούμε ότι μπορούμε στην Συνδιάσκεψη του Νοέμβρη να συνομολογήσουμε τα παρακάτω ώριμα βήματα ώστε να πετύχουμε τις ευρύτερες δυνατόν συναινέσεις:
ΜΕΛΗ: Ενιαίο μητρώο μελών που το αποτελούν τα μέλη των συνιστωσών και οι ανένταχτοι-ες χωρίς εξαιρέσεις και αποκλεισμούς. Τα μητρώα συγκροτούνται στις τοπικές, κλαδικές, Νομαρχιακές και θεματικές επιτροπές και κάθε μέλος διαθέτει την κάρτα μέλους του ΣΥΡΙΖΑ. Η άσκηση των πολιτικών δικαιωμάτων των μελών υλοποιείται στις συνελεύσεις των επιτροπών και στα αντιπροσωπευτικά σώματα του ΣΥΡΙΖΑ.
ΔΙΚΤΥΩΣΗ: Ο οργανωτικός ιστός του ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από τις τοπικές, κλαδικές, θεματικές και Νομαρχιακές επιτροπές, τα οποία αποτελούν τα βασικά πολιτικά και οργανωτικά κύτταρα του. Οι γραμματείες των επιτροπών δεν είναι αποφασιστικά όργανα επιτελούν εκτελεστικούς και συντονιστικούς ρόλους.
ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ: Τα αντιπροσωπευτικά σώματα είναι: η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, η Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή και η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ τα οποία είναι αποφασιστικά. Στα αντιπροσωπευτικά σώματα εξασφαλίζεται η πλουραλιστική εκπροσώπηση των συνιστωσών και των ανέντακτων σε συνιστώσες με ποσοστώσεις. Οι συνθέσεις των αντιπροσωπευτικών σωμάτων συγκροτούνται με συναίνεση και εκλογή.
ΛΗΨΗ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ: Κανόνας στη λήψη των αποφάσεων είναι η επιδίωξη των συναινέσεων, σε περίπτωση αδυναμίας αναζητούνται οι μεγαλύτερες δυνατόν συναινέσεις. Ιδιαίτερα για τα αντιπροσωπευτικά σώματα σε περίπτωση διαφωνιών στη λήψη των αποφάσεων απαιτείται πλειοψηφία 2/3 ή ¾
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ: Ειδικά για την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Νοεμβρίου το συνεδριακό σώμα πρέπει να αποτελείται από τη Γραμματεία, το Οργανωτική Επιτροπή και την Κοινοβουλευτική ομάδα, καθώς επίσης από τα συντονιστικά των τοπικών, κλαδικών και θεματικών επιτροπών. Αναπληρώσεις των αντιπροσώπων γίνονται με ευθύνη των Επιτροπών. Η Πανελλαδική συνδιάσκεψη του Νοεμβρίου είναι ανοικτή σε συμμετοχή στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Σε κάθε άλλη περίπτωση η Πανελλαδική συνδιάσκεψη συγκροτείται από την ανάδειξη των αντιπροσώπων με μέριμνα για την πλουραλιστική έκφραση όλων των ρευμάτων που συγκροτούν το ενωτικό μας εγχείρημα. Η Πανελλαδική συνδιάσκεψη αποτελεί το κορυφαίο αντιπροσωπευτικό σώμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Στα αυτονόητα της προώθησης του ενωτικού μας εγχειρήματος είναι η υλοποίηση των ομόφωνων αποφάσεων των προηγούμενων Πανελλαδικών Συνδιασκέψεων, ιδιαίτερα τα κεφάλαια που αφορούσαν τις εκπροσωπήσεις στα ΜΜΕ και το Γραφείο Τύπου, καθώς και την έκδοση περιοδικού του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα μέλη της ΚΠΕ του Συνασπισμού
Σίσσυ Βελισαρίου, Χριστόφορος Παπαδόπουλος, Δημήτρης Παφίλης, Βαγγέλης Πιλάλης
ΤΟΥ ΑΝΤΟΝ ΠΑΝΝΕΚΟΥΚ
(Δημοσιεύτηκε τον Μάρτιο του 1933, στο PERSDIENST VAN DE GROEP VAN INTERNATIONALE COMMUNISTEN No 7)
Μετάφρ. : Γ. Παπαπαναγιώτου
Ο Άντον Πάννεκουκ (1873-1960) γεννήθηκε στην Ολλανδία. Σπούδασε μαθηματικά και αστρονομία. Όπως έλεγε, μαρξιστής έγινε επειδή πίστευε στην επιστήμη. Έμεινε στην ιστορία σαν ένας από τους κύριους θεωρητικούς του ριζοσπαστικού εργατικού κινήματος των συμβουλίων αλλά και σαν μαθηματικός και αστρονόμος με παγκόσμια αναγνώριση. Δραστηριοποιήθηκε στην Ολλανδία και την Γερμανία. Ανήκε στην τάση των κομμουνιστών των εργατικών συμβουλίων, που, από το 1920 ήδη, διαχώρισαν τη θέση τους από την Τρίτη Διεθνή, εκφράζοντας τους ενδοιασμούς τους για τον τρόπο με τον οποίο οικοδομούνταν ο σοσιαλισμός στη Ρωσία. Από το πλήθος των άρθρων και των βιβλίων που έγραψε, στα ελληνικά έχει εκδοθεί μόνον το «Ο Λένιν ως φιλόσοφος», στις εκδόσεις Ύψιλον.
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΑΒΑΤΣΗ
Απαραίτητο στοιχείο κάθε αστικής κυβέρνησης-είτε του ΠΑΣΟΚ είτε της ΝΔ στην Ελλάδα-είναι η προσπάθεια της να πείσει ότι το σχέδιο που προτείνει, δηλαδή το πολιτικό της πρόγραμμα , είναι επωφελές για όλους, για όλες τις κοινωνικές τάξεις και στρώματα, και εργοδότες και εργαζόμενους. Γι’ αυτό οφείλει να υποκρύπτει τις κοινωνικές αντιθέσεις, με την ειλικρίνεια αυτού που έχει αποδεχθεί την υπάρχουσα κατάσταση πραγμάτων σαν μοναδική και αιώνια..
Filed under: Συλλογικα κειμενα του Κοκκινο-πρασινου Δικτυου | Ετικέτες: Συνασπισμός, ΣΥΡΙΖΑ
Σύνοψη της Ολομέλειας του Κοκκινοπράσινου Δίκτυου της 3ης Νοεμβρίου 2009
Το μετεκλογικό τοπίο στα όργανα του Συνασπισμού, δηλαδή στην Πολιτική Γραμματεία και στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή, μπορεί να συνοψιστεί σε μια πρωτοφανέρωτη συμμαχία μεταξύ της Ανανεωτικής Πτέρυγας και τμήματος του Αριστερού Ρεύματος με αίτημα και πολιτικό διακύβευμα «να μην αλλάξει τίποτα», ούτε στο Συνασπισμό, ούτε και στο ΣΥΡΙΖΑ. Το πεδίο της συμφωνίας αφορά πρωτίστως την απόρριψη οποιουδήποτε μετασχηματισμού στη δομή και τη λειτουργία τόσο του Συνασπισμού, όσο και του ΣΥΡΙΖΑ. Η νέα συμμαχία είναι «χειραφετημένη» έναντι των παλιών ανταγωνισμών και αυτονομημένη έναντι της «αριστερής στροφής». Δεν είναι τυχαία, ούτε «σεμνότυφη» αφού έχει το θάρρος να αποτυπώνεται η συναίνεσή τους σε κρίσιμες ψηφοφορίες, όπως για το έκτακτο συνέδριο ή την κριτική στη λειτουργία των τάσεων. Όταν μάλιστα πάμε στα πιο επιτακτικά και απαιτητικά όπως η προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ, τα μέτρα για τον εκδημοκρατισμό και την κοινωνικοποίησή του, όλα όσα δηλαδή δεσμευτήκαμε προεκλογικά ενώπιον των μελών και των ψηφοφόρων του συμμαχικού μας σχήματος, τότε οι πολιτικές συναινέσεις φορτίζονται με τον απαραίτητο κομματικό πατριωτισμό και υπερακοντίζουν σε εξουθενωτική κριτική τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Όσο για τους ανένταχτους τους επιφυλάσσουν συμπληρωματικούς ρόλους, που δεν αλλάζουν συσχετισμούς και δομημένους ρόλους, ελεημονώντας τους με ψήγματα συμμετοχής και με ελάχιστα πολιτικά δικαιώματα στη λήψη των αποφάσεων.
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΛΑΣΚΟΥ
Πηγαίνοντας προς τη νοεμβριανή σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ εντείνεται η συζήτηση αναφορικά με το λεγόμενο οργανωτικό ζήτημα. Άλλωστε, ως μέλη του ΣΥΝ, είμαστε υποχρεωμένοι να το συζητήσουμε διεξοδικά, μια και θα πρέπει να έχουμε καταλήξει στην κομματική μας πρόταση στην ΚΠΕ που θα πραγματοποιηθεί στα μέσα του μηνός.
Μια βασική διαχωριστική γραμμή μεταξύ των απόψεων που αντιπαλεύουν μέχρι στιγμής είναι αυτή που διακρίνει όσους θεωρούν πως τα πράγματα θα πρέπει να μείνουν ως έχουν μέχρι τώρα και τους άλλους, μεταξύ των οποίων και ο υπογράφων, που θεωρούν πως θα πρέπει να προχωρήσουμε σε ριζικές αλλαγές επί ποινή ολοκληρωτικής διάλυσης του πιο -με τις χίλιες αδυναμίες του- φιλόδοξου και ελπιδοφόρου εγχειρήματος για την ανασύνταξη της ελληνικής αριστεράς εδώ και δεκαετίες.
ΤΗΣ ΤΑΣΙΑΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ
Λέμε ότι το οργανωτικό είναι πολιτικό. Γιατί πάντα, πίσω από κάθε συζήτηση για το οργανωτικό, αναζητιούνται με πολιτικούς όρους, οι μορφές οργάνωσης που θα υπηρετούν τους εκάστοτε πολιτικούς στόχους. Το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ λέγαμε και λέμε ότι είναι πρωτότυπο, γιατί συνιστώσες με διαφορετική πολιτική καταγωγή και ιδεολογική αφετηρία, με διαφορετικό μέγεθος και ειδικό βάρος στην κοινωνία, κατάφεραν να συνυπάρχουν σε ένα κοινό πολιτικό και οργανωτικό πλαίσιο. Η απήχηση αυτού του εγχειρήματος στράτευσε ανθρώπους, με επίσης διαφορετική πολιτική καταγωγή και ιδεολογική αφετηρία, που δεν ανήκαν, ούτε ήθελαν να ενταχθούν σε κάποια από τις συνιστώσες.
Filed under: - Εγραψαν, διαβασαμε, μας αρεσαν - | Ετικέτες: βια, ιδεολογια, καταστολη
ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ
«Η τρομοκρατία είναι εχθρός της κοινωνίας» ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος της Αυγής μετά τη δολοφονική απόπειρα εναντίον των αστυνομικών στην Αγία Παρασκευή. Διαβάζοντάς τον ένιωσα ένα σφίξιμο και ούτε που άνοιξα την εφημερίδα. Συνέχεια
ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΣΥΡΑΚΟΥ
Σήμερα το απόγευμα στο Σύνταγμα, με τη διεθνή αντιρατσιστική διαδήλωση, ολοκληρώνονται οι εργασίες της Διεθνούς Συνάντησης Αντιρατσιστικών Κινημάτων. Η συνάντηση ξεκίνησε την Κυριακή στην ΑΣΟΕΕ και ο μέχρι τώρα απολογισμός δεν μπορεί παρά να είναι θετικός. Τρεις μέρες με πλούσιο πρόγραμμα συζητήσεων, όπου αντιρατσιστές/στριες και μετανάστες/στριες συγκεντρώθηκαν γύρω από το ίδιο τραπέζι και συζήτησαν για τα πραγματικά προβλήματα των μεταναστών και των προσφύγων, των ανθρώπων που κρύβονται πίσω από τους αριθμούς.
ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΑΒΙΛΑ
Το 1935, η Δάφνη ντι Μωριέ έγραψε ένα διήγημα, την Ταβέρνα της Τζαμάικα. Αργότερα, ο Άλφρεντ Χίτσκοκ σκηνοθέτησε την ιστορία και κινηματογράφησε ένα από τα καλύτερά του θρίλερ. Η ιστορία, η οποία τοποθετείται από τη συγγραφέα στις αρχές του 19ου αιώνα, περιγράφει τη δράση μιας συμμορίας χωρικών της Κορνουάλλης, οι οποίοι λεηλατούν ναυάγια τις νύχτες με τις θύελλες στις απόκρημνες ακτές, εγκαταλείποντας τους ναυαγούς.
ΤΟΥ ΝΑΣΟΥ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗ
Αναμφίβολα δεν είναι επαναστάτες εκείνοι που διαθέτοντας μια κουλτούρα βίας και μίσους έχουν ως μοναδικό στόχο να αφαιρέσουν όσο το δυνατόν περισσότερες ζωές, αφού με τις δολοφονικές πράξεις τους συμβάλλουν στην έξαρση του αστυνομικού κράτους και στην περιστολή δικαιωμάτων. Φυσικά, αυτό που «λησμονούν» οι διάφοροι εξ επαγγέλματος «καταγγέλλοντες» είναι ότι αυταρχικό κράτος θα υπήρχε και δίχως τους δράστες αυτούς, διότι είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το καπιταλιστικό σύστημα εξουσίας. Συνέχεια
Filed under: Χάρης Κωνσταντάτος
ΤΟΥ ΧΑΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΤΟΥ
Τις τελευταίες μέρες, με την επιχειρούμενη επανεκκίνηση των έργων για την κατασκευή χώρου υγειονομικής ταφής στο Γραμματικό, έχει ξανάρθει στην επικαιρότητα το ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων. Μέχρι σήμερα, παρά την ύπαρξη ενός επαρκούς θεσμικού πλαισίου, ούτε τα αυτονόητα δεν έχουν προχωρήσει: Εκατοντάδες παράνομες χωματερές ανά την Ελλάδα απειλούν τη φύση και τη δημόσια υγεία, η Δυτική Αθήνα συνεχίζει να δέχεται τα σκουπίδια της Αττικής αλλά και άλλων νομών, τα δημοτικά προγράμματα ανακύκλωσης καρκινοβατούν ελλείψει ενημέρωσης και κινήτρων, ενώ οι περιφερειακοί σχεδιασμοί περιλαμβάνουν συχνά λαθεμένες χωροθετήσεις ΧΥΤΑ και δεν υλοποιούνται στο σκέλος που αφορά τη μείωση των απορριμμάτων.
Filed under: - Εγραψαν, διαβασαμε, μας αρεσαν - | Ετικέτες: στρατηγικη, ΣΥΡΙΖΑ, δημοκρατια, κινήματα
ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΨΗΜΙΤΗ
Τη συνέντευξη πήρε ο Στάθης Κουτρουβίδης
*Ας ξεκινήσουμε από τα εκλογικά αποτελέσματα. Σε αυτά διακρίνεται καταρχήν μια σημαντική μετατόπιση ψηφοφόρων προς το ΠΑΣΟΚ, μια σημαντική αποδυνάμωση της ΝΔ και μικρή αλλά μείωση του ποσοστού των δυνάμεων της αριστεράς. Αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα ανταποκρίνεται στις αγωνίες της ελληνικής κοινωνίας, τις φοβίες του εκλογικού σώματος και τις ιδιαιτερότητές του. Και αν ναι γιατί;
-Προτείνω να εστιάσουμε συνολικά στη σχέση εκλογικής διαδικασίας, εξουσίας και κοινωνίας, αφήνοντας προς το παρόν κατά μέρος τις επιμέρους εκλογικές επιδόσεις των κομμάτων. Η ερώτηση ‘αναμοχλεύει’ το γενικότερο ζήτημα του κατά πόσο η διενέργεια εκλογών, κορυφαία πολιτική διαδικασία στην αστική δημοκρατία, ανταποκρίνεται ουσιωδώς στις υποκειμενικές ανάγκες των ανθρώπων. Συνέχεια
TOY JEFF GOODWIN
μετάφραση: Θανάσης Τσακίρης
Ο Charles Tilly δεν έγραψε τόσα πολλά για την τρομοκρατία σε σχέση με πολλά άλλα θέματα που τον ενδιέφεραν στη διάρκεια της μακράς και διακεκριμένης καριέρας του. Μολαταύτα, η συλλογική πολιτική βία ήταν μια από τις μακρόχρονες ενασχολήσεις του και, πράγματι, παρήγαγε ένα σημαντικό και εξαιρετικά ενδιαφέρον σώμα εργασιών σχετικά με την τρομοκρατία μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.
Filed under: Ευκλειδης Τσακαλωτος
ΤΟΥ ΕΥΚΛΕΙΔΗ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ
Μπροστά στη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ ακούγεται, και από κορυφαία στελέχη του ΣΥΝ που θα έπρεπε να ξέρουν καλύτερα, ότι η εμμονή στο «οργανωτικό» δεν μας βοηθάει, ότι αυτό που χρειαζόμαστε είναι η σωστή πολιτική και η εξωστρεφής δράση. Μας λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ως συμμαχία, πρέπει να λειτουργεί με συναίνεση και με συνεννοήσεις πέρα από πλειοψηφίες και μειοψηφίες. Και την πολιτική γραμμή ή τις προτεραιότητες της εξωστρεφούς δράσης, ποιος θα τις καθορίζει;
Filed under: Χρηστος Λασκος | Ετικέτες: στρατηγικη, Οκτωβριανη Επανασταση, ιστορια, ιδεολογια
ΤOY ΧΡΗΣΤΟΥ ΛΑΣΚΟΥ
Ο Ναπολέων, νομίζω, έγραψε: «On s’engage et puis… on voit». Σε ελεύθερη μετάφραση: «Πρώτα εμπλέξου και μετά… βλέπεις». Όντως, αυτό κάναμε τον Οκτώβρη του 1917.
Λένιν, Σχετικά με τα σχόλια του Ν. Σουχάνοφ, 1923
Η ουσιαστική εκκίνηση της Γαλλικής Επανάστασης γίνεται την ώρα που οι γυναίκες του Παρισιού, μέσα στην πείνα και την απελπισία τους, μπαίνουν στις Βερσαλλίες. Η συνδικαλιστική μάχη με τον μεγαλύτερο ιστορικό συμβολισμό –τα γεγονότα του Σικάγου το 1886– είναι αυτή όπου εργάτριες θα χτυπηθούν από το στρατό γιατί διεκδικούν στο δρόμο στοιχειώδη, από τη σημερινή οπτική γωνία, πράγματα. Αυτή η καταστατική παρουσία των γυναικών σε όλα τα μεγάλα απελευθερωτικά κινήματα έμελλε εκ νέου να επιβεβαιωθεί και στη Ρωσική Επανάσταση.
kokkinoprasinodiktyo.wordpress.com 