ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Η υπόθεση της επιλογής αρχηγού του κόμματος της ΝΔ και η αμηχανία που διακατέχει την αξιωματική αντιπολίτευση να καταλήξει σε μια διαδικασία έχει πολλά να μας διδάξει. Η ΝΔ αναζητεί έναν «δημοκρατικό» τρόπο ανάδειξης αρχηγού από τη βάση, την στιγμή που το ζητούμενο δεν είναι ποιος είναι ο καταλληλότερος αρχηγός αλλά το αν υπάρχει η περίφημη «βάση» για να τον αναδείξει. Το πρόβλημα ξεκινά με την μετατροπή των κομμάτων εξουσίας από μαζικά και πολυσυλλεκτικά κόμματα που ήταν κάποτε, σε κόμματα – καρτέλ, δηλαδή κρατικά κόμματα που δεν εκπροσωπούν τόσο κοινωνικά συμφέροντα αλλά, κυρίως, μεταφέρουν κρατικές ιδεολογίες, με τη βοήθεια των ΜΜΕ, στη κοινωνική βάση. Το κόμμα – καρτέλ δεν χρειάζεται τη «βάση» για να λειτουργήσει, τουναντίον έχει φροντίσει να τη διαλύσει, και αρκείται σε έναν πυρήνα «οργανικών» διανοουμένων που αντλεί από μια ευρύτερη δεξαμενή υπερκομματικών τεχνοκρατών.
TΟΥ ΕΥΚΛΕΙΔΗ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ
Πώς θα μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να εκμεταλλευτεί τις αντικειμενικές συνθήκες της επόμενης περιόδου -κυρίως τη στασιμότητα στην οικονομία και τη δυστοκία της σοσιαλδημοκρατίας, σε παγκόσμιο επίπεδο- και να εκπονήσει ένα κάπως εναλλακτικό πρόγραμμα; Πώς θα δώσει χώρο στις κοινωνικές διεργασίες και πρωτοβουλίες που εξελίσσονται και πώς θα γίνει πιο ελκυστικός στον κόσμο της αριστεράς;
TOY XΡΗΣΤΟΥ ΛΑΣΚΟΥ
Το κυριότερο προσόν της πρόσφατης εκλογικής μας προσπάθειας, νομίζω, υπήρξε το γεγονός πως την οργανώσαμε, για πρώτη φορά τόσο, γύρω από το κοινωνικό ζήτημα. Έχω ακούσει, βέβαια, να λέγεται και το αντίθετο: δηλαδή, ότι δεν υπήρξε η παρέμβασή μας όσο ταξική θα έπρεπε. Στην πραγματικότητα, όμως, η αντίθεση είναι παραπειστική. Έστω κι αν δεν ήταν «όσο ταξική θα έπρεπε», η καμπάνια μας συνειδητά αξονίστηκε ταξικά. Ήταν κοινωνικά μεροληπτική, έστω κι αν θα μπορούσε να ήταν και περισσότερο -αυτή η αδιαφοροποίητη αναφορά στους μικρομεσαίους μάλλον δεν μας ωφελεί.
ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Είχαμε πει εγκαίρως, κατά τη διάρκεια της τρίμηνης δοκιμασίας του ΣΥΡΙΖΑ, ότι η υπέρβαση της κρίσης, η ανάταξη των δυνάμεων θα γίνει στο έδαφος της πολιτικής και της δημοκρατίας. Στη σύντομη προεκλογική περίοδο μας δόθηκε η ευκαιρία να καταθέσουμε το πολιτικό μας πρόγραμμα για την κρίση και τις κοινωνικές ανάγκες. Ένα πρόγραμμα ανταγωνιστικό στο νεοφιλελεύθερο δικομματισμό και κοινωνικά μεροληπτικό υπέρ του κόσμου της εργασίας, ένα πρόγραμμα που έδινε στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ την αυτοπεποίθηση ότι είναι χρήσιμος και «ιδιαίτερος» στον πολιτικό και κοινωνικό ανταγωνισμό.
Filed under: Χριστοφορος Παπαδοπουλος
TOΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Διάβασα το βιβλίο του Κάσδαγλη δύο φορές, την πρώτη καχύποπτα κρατώντας υπό μάλης το νυστέρι της αριστερής κριτικής, τη δεύτερη χαλάρωσα και το απόλαυσα. Δεν είναι δύσκολο να αφεθείς, θες η κοφτή γλώσσα με τις μικρές ανατροπές, η ειρωνική χρήση του αριστερού ιδιώματος, το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός, θες τα σύντομα αυτοτελή κεφάλαια που μπορούν να διαβαστούν με όποια σειρά διαλέγεις, χωρίς να χάσουν ρυθμό και ειρμό, θες τα κοινά πολιτικά βιώματα… Συνεχώς σκεφτόμουνα πως το διαβάζει ένας «κανονικός» άνθρωπος, δηλαδή όλοι εκείνοι που δεν έτυχε να περάσουν από το ΚΚΕ εσωτ…
Filed under: Νασος Θεοδωριδης
ΤΟΥ ΝΑΣΟΥ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗ
69 χρόνια μετά την τραγωδία του θανάτου και της αναπηρίας δεκάδων χιλιάδων φαντάρων, έχει έρθει η ώρα για μια ψύχραιμη ιστορική αποτίμηση που να απαντάει στο ερώτημα αν τελικά βγήκε κερδισμένη η ελληνική κοινωνία από μια εξ αντικειμένου σύμπλευση με το φασιστικό καθεστώς Μεταξά Συνέχεια
Filed under: Συλλογικα κειμενα του Κοκκινο-πρασινου Δικτυου
ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟ-ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝ
Το παρακάτω σχέδιο για την οργανωτική ανασυγκρότηση και τη δημοκρατία στον ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να σκιαγραφήσει έναν τρόπο μετασχηματισμού του σημερινού οργανωτικού μορφώματος. Ο σημερινός οργανωτικός και πολιτικός ιστός του ΣΥΡΙΖΑ είναι στην πραγματικότητα ένα μετωπικό σχήμα των συνιστωσών οργανώσεων, στο οποίο συνυπάρχουν χωρίς πολιτικά δικαιώματα οι ανέντακτοι και οι ανέντακτες σε συνιστώσες.
Την ίδια στιγμή, τα μέλη των κομμάτων και των οργανώσεων που συναποτελούν τον ΣΥΡΙΖΑ είναι στην πραγματικότητα μέλη με περιορισμένα δικαιώματα στον βαθμό που η έμμεση συμμετοχή δια μέσου των οργανώσεών τους ακυρώνεται στην πράξη και στην ουσία εκτελούν πολιτικά καθήκοντα στα οποία δεν είχαν καμιά συμμετοχή.
Filed under: - Εγραψαν, διαβασαμε, μας αρεσαν -
TOΥ ΜΙΧΑΛΗ ΣΠΟΥΡΔΑΛΑΚΗ
Οι παρενέργειες της επιλογής των πολιτικών ελίτ, μετά την πτώση της χούντας, να αναθέσουν τη θεμελίωση του δημοκρατικού πολιτεύματος στα κόμματα και το κομματικό σύστημα είναι γνωστές: Ελεγχος και υποκατάσταση των κοινωνικών πρωτοβουλιών από τα κόμματα, εμπέδωση και «γραφειοκρατικοποίηση» του πελατειακού κράτους, πλήρης κομματικοποίηση της δημόσιας σφαίρας και κρίση αντιπροσώπευσης.
ΤΩΝ ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΙΜΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
Μία μέρα πριν τις εκλογές ο Γιάννης Βούλγαρης σε άρθρο του στα «Νέα» δικαίως διαπιστώνει ότι η νέα κυβέρνηση έχει δημιουργήσει στον κόσμο ελπίδες ότι θα ανατρέψει την πορεία στην οποία έβαλε τη χώρα η κυβέρνηση του Καραμανλή. Η νέα ηγεσία, όπως πολύ σωστά επισημαίνει, «δεν θα κριθεί σε δρόμο ταχύτητας, αλλά σε δρόμο ημιαντοχής». Σημειώνει δε ότι «το μέλλον της Ελλάδας δεν εξαρτάται μόνο από τη σταθεροποίηση των δημόσιων οικονομικών», «εξαρτάται πρωτίστως από τη μεταρρύθμιση του συνολικού ‘συστήματος Ελλάδα’ έτσι ώστε να αναβαθμιστεί μακροπρόθεσμα η παραγωγικότητα, η ανταγωνιστικότητα, η ποιότητα της κοινωνίας, του πολιτισμού και του περιβάλλοντος.
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΥΖΗ
Οι πρόσφατες τραγικές εξελίξεις στην France Telecom, στην οποία μάλιστα βασικός μέτοχος μετά την ιδιωτικοποίησή της εξακολουθεί να είναι το γαλλικό κράτος, με τις 23 αυτοκτονίες σε 18 μήνες και τις πολλές αποτυχημένες απόπειρες, στενά συνδεδεμένες με το εργασιακό περιβάλλον, αναδεικνύουν τη ζοφερή πραγματικότητα των σύγχρονων μεθόδων οργάνωσης της εργασίας.
Τι αλήθεια είναι αυτό που τα τελευταία χρόνια έχει οδηγήσει 400 εργαζόμενους στην αυτοκτονία στη Γαλλία προσθέτοντας μια νέα οδυνηρή εργασιακή παράμετρο μετά τους θανάτους από εργατικά ατυχήματα και επαγγελματικές ασθένειες; Συνέχεια
Το ημερολόγιο της ντροπής των τελευταίων 15 μηνών! Συνέχεια
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ
Η πολιτική στρατηγική και οι δομικές ανεπάρκειες της Νέας Δημοκρατίας
Για την ελληνική Δεξιά η ημερομηνία 4 Οκτωβρίου 2009 μπορεί να λάβει επάξια τον τίτλο της “αποφράδας ημέρας”, πλάι ενδεχομένως και στην 18η Οκτωβρίου 1981. Το εύρος της διαφοράς με το ΠΑΣΟΚ, αλλά κατά κύριο λόγο η εξαιρετικά χαμηλή συσπείρωση του κόμματος – η οποία και έθετε ζήτημα νομιμοποίησης της ηγεσίας του και στον σκληρό πυρήνα των οπαδών της “Παράταξης” – έθεσε επί τάπητος και πάλι ερωτήματα σχετικά με τα αίτια της τρέχουσας κατάρρευσης και εν τέλει για τη φύση του εν λόγω κόμματος. Η ελληνική δεξιά, λόγω της αναμφίβολης πολιτικής έντασης που μπορεί να προκαλεί ο λόγος περί αυτήν, δεν έτυχε συστηματικής ενασχόλησης από τους πολιτικούς επιστήμονες – με τις σημαντικές εξαιρέσεις του Τάκη Παππά, του Μανόλη Αλεξάκη και του Ευθύμη Παπαβλασόπουλου – στο βαθμό που είτε αναπαράγονταν συμβατικές “δόξες”, είτε η Νέα Δημοκρατία γινόταν αντιληπτή ως ένα σχεδόν “λυμένο μυστήριο” – το ίδιο ισχύει και για την Αριστερά – για το οποίο τίποτε το ιδιαίτερα πρωτότυπο θα μπορούσε να ειπωθεί. Ο γράφων, φυσικά, δεν συνιστά εξαίρεση στον κανόνα.
ΤΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΓΕΩΡΓΟΥΛΑ
Παρελκόμενο της βαριάς εκλογικής ήττας της ΝΔ η βιαστική εκλογή της νέας ηγεσίας. Βρήκαν, λοιπόν, την ευκαιρία διάφοροι εκσυγχρονιστές της πολιτικής ζωής να προτείνουν την εκλογή νέου προέδρου «από τη βάση».
ΤΟΥ ΙΟΥ
Η ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ
Πολύ κακώς επιτίθενται όσοι επιτίθενται στο επικοινωνιακό επιτελείο του πρώην πρωθυπουργού. Γιατί ο βασικός πολιτικός του σύμβουλος είχε πολύ εγκαίρως ανιχνεύσει τα σημάδια της καταιγίδας. Μόνο που κανείς δεν ήθελε να τον πιστέψει.
Δεν είχαν κλείσει καλά καλά οι κάλπες όταν άρχισαν στη Νέα Δημοκρατία να αναζητούν εξιλαστήριο θύμα και να του αποδώσουν την ευθύνη για τον εκλογικό καταποντισμό. Από μεγάλο μέρος των υποστηρικτών της, στο στόχαστρο βρέθηκε ο στενός ηγετικός πυρήνας που συμβούλευε τον κ. Καραμανλή και κατ’ αυτούς τον παρέσυρε στο Ζάλογγο της εκλογικής αναμέτρησης.
ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Η άνοδος του ΠΑΣΟΚ και η κατάρρευση της Ν.Δ. δεν μας ξάφνιασε, την είχαμε προβλέψει πολύ πριν, περισσότερο μας «αιφνιδίασε» το δικό μας εκλογικό ποσοστό, συγκρινόμενο ιδιαίτερα με τις προσδοκίες που επικρατούσαν στις γραμμές μας με την έναρξη της προεκλογικής περιόδου. Δικαίως αφού είχαν προηγηθεί τρεις μήνες κρίσης στο ΣΥΡΙΖΑ -με αδιανόητους και ακατανόητους όρους- με αφορμή το ποσοστό των ευρωεκλογών, το ίδιο ακριβώς με το σημερινό. Ποσοστό, να σημειώσουμε, που μας κάνει αισιόδοξους για την προοπτική του ενωτικού πολιτικού μας εγχειρήματος.
TOY NIKOY KOTAPIΔH
Καλά τα πήγαμε στην Πορτογαλία και Γερμανία. Άλλες κοινωνίες, άλλες συνθήκες, χωρίς ευθύγραμμες και αυτονόητες αναλογίες με τα καθ’ ημάς. Ωστόσο, μετά κι αυτές τις εκλογές, είναι εμφανής πλέον η κρίση της σοσιαλδημοκρατίας, όπως και του δικού μας ΠΑΣΟΚ. Συνέχεια
ΑΥΓΗ 30/09/2009
ΤΗΣ ΣΙΣΣΥΣ ΒΩΒΟΥ *
Το συντηρητικό πρόσωπό της Ν.Δ. αποκαλύφθηκε κατά τα 5 προηγούμενα χρόνια διακυβέρνησης με τη θεσμική και κοινωνική χειροτέρευση της θέσης των γυναικών. Ιδού μερικά κομβικά σημεία της πολιτικής της για τις γυναίκες:
kokkinoprasinodiktyo.wordpress.com 