ΤΩΝ ΧΑΡΗ ΓΟΛΕΜΗ, ΧΡΗΣΤΟΥ ΛΑΣΚΟΥ, ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΕΥΚΛΕΙΔΗ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ

Η αντιμετώπιση του εκλογικού αποτελέσματος της 7^ης Ιουνίου κατέδειξε από μιας αρχής κάποιες από τις θεμελιώδεις παθογένειες του χώρου μας –όχι μόνο του κόμματος, αλλά και της «παράταξης». Από την περασμένη Τρίτη, ωστόσο, όλα έχουν μπει σε φάση παροξυσμού. Δεν είναι η παραίτηση Αλαβάνου το θέμα –είναι, κυρίως, η απίστευτη διαχείρισή της. Συνέχεια →

ΤΟΥ ΧΑΡΗ ΓΟΛΕΜΗ

Εδώ και αρκετά χρόνια, κυρίως όμως από τότε που ανέλαβε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ο κ. Σημίτης (με την καθοριστική συμβολή του τότε βαρέως λαϊκιστικού πυροβολικού τής συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, για να μην ξεχνιόμαστε), άρχισαν να εμφανίζονται προεκλογικά κείμενα στήριξης των ψηφοδελτίων με τον πράσινο ήλιο.

Τα κείμενα αυτά συνέτασσαν και υπέγραφαν ορισμένα πρώην στελέχη ή και περαστικοί της κομμουνιστικής και ευρύτερης ανανεωτικής αριστεράς (και λίγοι «εκσυγχρονιστές» προερχόμενοι από το ΚΚΕ), με στόχο να πλήξουν μέχρις εξαφανίσεως τον Συνασπισμό επειδή, λέει, διαφωνούσαν με την περιθωριακή και αριστερίστικη πολιτική του.  Σ’ αυτή την επίθεση των «πρώην», παλιά μέλη ή απλοί ψηφοφόροι κυρίως του ιστορικού ΚΚΕ εσωτερικού και των ανένταχτων πολιτών, που κάποτε συμπορεύτηκαν μαζί του, απαντούσαν δυναμικά συνήθως με πρωτοβουλίες κάποιων γερο-Ρηγάδων ή διανοούμενων (πάρτυ, συνεστιάσεις, συναντήσεις σε μπαράκια, υπογραφές σε κείμενα εκλογικής συμπόρευσης, κουβέντες σε σπίτια, παρεμβάσεις σε «πηγαδάκια» κ.λπ).

Δεν θα αναφερθώ εδώ σε «επώνυμους» συντρόφους που δεν βρίσκονται πια μαζί μας, οι οποίοι πρωτοστατούσαν σ’ αυτές τις δραστηριότητες ακόμα και όταν διαφωνούσαν πλήρως με τον ΣΥΝ, επειδή είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να κατηγορηθώ για καπηλεία αγαπημένων προσώπων, ιδιαίτερα αυτές τις συναισθηματικά φορτισμένες μέρες.

Είναι άγνωστο αν αυτή η δραστηριότητα συνέβαλε στην ενίσχυση του ψηφοδελτίου του Συνασπισμού ή του ΣΥΡΙΖΑ περισσότερο ή λιγότερο από την παρουσία των επικεφαλής του στα διάφορα ντιμπέιτ, τις συγκεντρώσεις ή τις συνεντεύξεις Τύπου -καμιά εταιρεία δεν το μέτρησε αυτό μέχρι σήμερα.

Αυτό, όμως, που ξέρω σίγουρα είναι ότι η συγκεκριμένη πράξη των φίλων και συντρόφων που στήριζαν στο παρελθόν, έστω και κριτικά, τα ψηφοδέλτια της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς, αφ’ ενός τιμούσε την προσωπική τους ιστορία και αφ’ ετέρου μάς έδινε τη δυνατότητα να ξανα-τσακωνόμαστε συντροφικά την επομένη των εκλογών, παρόντες στο ίδιο, υπό την ευρεία έννοια, μετερίζι.

Η κόντρα που αναφέρθηκε πιο πάνω μεταξύ αυτών που, πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση, έβλεπαν στο (όλον) ΠΑΣΟΚ τη συνέχεια της κομμουνιστικής ανανέωσης, στην οποία πίστεψαν όταν ήταν νέοι, και εκείνων των ξεροκέφαλων που επέμεναν αριστερά, παρά τις αντιρρήσεις τους για την «γραμμή», δεν παρατηρείται σ’ αυτές τις ευρωεκλογές, παρά την πανθομολογούμενη μεγάλη σημασία τους τόσο για τον Συνασπισμό και τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και για το ΠΑΣΟΚ.

Κατανοώ απολύτως τη στάση αυτών που συνήθως γοητεύονταν προεκλογικά από τη μεγάλη δημοκρατική παράταξη. Πολλοί και πολλές εξ αυτών είναι πια επισήμως και με τη βούλα μέλη ή φίλοι του ΠΑΣΟΚ, με ορισμένους μάλιστα, συμπεριλαμβανομένης της πρώην προέδρου του ΣΥΝ, να κατέχουν υψηλά αξιώματα (βουλευτές, ευρωβουλευτές, στελέχη του κομματικού μηχανισμού κ.λπ).

Οι εν λόγω, αντί να υπογράφουν κείμενα, έχουν περάσει τώρα σε πιο δραστικά μέτρα που στόχο έχουν την εξαφάνιση τόσο ημών όσο και των ενδεχόμενων ενοχών τους. Με τη βοήθεια ορισμένων μεγαλοδημοσιογράφων ή πανεπιστημιακών, εκ των οποίων κάποιοι και κάποιες πέρασαν κάποτε από τον Ρήγα ή την ΚΝΕ, ή δια της παλαιοκομμουνιστικής, όπως θα έλεγαν, μεθόδου «από στόμα σε στόμα» είτε προωθούν το γνωστό ψηφοδέλτιο της μόδας είτε προπαγανδίζουν, εμμέσως πλην σαφώς, την αποχή από την κάλπη.

Αυτά για τους «πρώην». Τι γίνεται, όμως, με τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, μέλη ή όχι του κόμματος, που διαφωνούν με τις πολιτικές επιλογές του; Δεν πιστεύω, φυσικά, τους ψιθυριστές που διαδίδουν ότι κάποιοι εξ αυτών έχουν τόσο πολύ απομακρυνθεί ψυχικά από τον σημερινό πλουραλιστικό φορέα της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς, ώστε σκοπεύουν να κάνουν μία από τις προαναφερθείσες επιλογές.

Από την πλευρά μου, αντίθετα, αναμένω μια δημόσια, δυναμική υποστήριξή τους στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, ανάλογη εκείνης των 831 οικολογικά ευαίσθητων πολιτών που δημοσιεύτηκε την Παρασκευή στην Αυγή. Αν αυτό είναι αντικειμενικά δύσκολο, μια δήλωση γνωστών συντρόφων και φίλων που θα διαψεύδει τους κακόβουλους ψιθύρους, έστω την τελευταία στιγμή, θα μπορούσε να παίξει πολύ θετικό ρόλο στην προσπάθειά μας. Πάμε σαν άλλοτε, λοιπόν.

Εμείς οι αριστεροί, παρά τις μεταξύ μας μεγαλύτερες ή μικρότερες διαφορές, δεν συνηθίζουμε να ποτίζουμε ξένα δέντρα. Όσο για τους εχθρούς ή τους άσπονδους φίλους μας, να είναι βέβαιοι ότι ο αγώνας της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς θα συνεχιστεί και μετά τις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου, ανεξαρτήτως αποτελέσματος.